Weinig Wol

>> Sunday, September 26, 2010

Het zal mijn trouwe lezers zijn opgevallen dat ik de naam van weblog wel erg letterlijk heb genomen: weinig gepubliceerd – en dat is een eufemisme. De reden daarvoor is dat ik andere prioriteiten had: overleven.
Zondagavond, 29 augustus liep ik in een stevig tempo naar station Sloterdijk: ik wilde op tijd thuis zijn. Het regende en het waaide en ik had daarom de paraplu opgestoken. Normaal is een stevige spurt geen probleem voor mij maar die avond bleek het teveel voor mijn hart te zijn en in het zicht van het station zakte ik in elkaar. Gelukkig werd ik vrijwel onmiddellijk door iemand alarm geslagen – het enige dat wat ik van hem weet is dat hij “in de bewaking werkt”. Hij deed wat gedaan moest worden en belde 112. Gelukkig gebeurde het vlak voor het station, niet in het verlaten kantoorgebied er achter.

U begrijpt dat ik de afgelopen maand daarom andere prioriteiten had dan schrijven. Na een operatie aan mijn hart ben ik nu weer herstellende en zal geleidelijk aan mijn dagelijkse routine – waaronder lezen en schrijven – weer oppakken. Af en toe kunt u mij op twitter (@koekebakker) al volgen.

Dankzij het snel alarm slaan en alle goede en zorg van ambulance personeel, verplegend personeel en artsen ben ik nog onder de levenden. Ik heb de afgelopen maand aan den lijve ervaren hoe ons ziekenzorgstelsel werkt en heeft op mij een diepe indruk gemaakt. Ik heb niets dan lof voor de professionaliteit en de hartverwarmende menselijkheid die ik daar heb ervaren.

5 comments:

jules September 26, 2010 at 11:37 PM  

veel beterschap

Anonymous September 29, 2010 at 11:23 PM  

Ik ben blij dat het met u weer beter gaat!

Michel September 30, 2010 at 11:28 AM  

Dank voor jullie medeleven. Ik kom er zeker weer bovenop, beetje bij beetje voel ik me elke dag sterker worden.

Unknown October 29, 2010 at 1:31 AM  

Oh, wat erg en wat een geluk dat er iemand was die alarm kon slaan. Sterkte met het herstel!

Jacqueline

Michel October 29, 2010 at 11:44 AM  

@Makbouli,

ja, ik ben die man - en alle mensen daarna, politie, ambulance, ziekenhuispersoneel heel dankbaar. Nogmaals, wat ik heb meegemaakt heeft mij ook geleerd dat veel van het cynisme en de somberheid van deze dagen onzinnig is.

Het gaat steeds beter met me en ik kom er wel weer bovenop.

About This Blog

  © Blogger templates Sunset by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP