Weinig Wol

Het zal mijn trouwe lezers zijn opgevallen dat ik de naam van weblog wel erg letterlijk heb genomen: weinig gepubliceerd – en dat is een eufemisme. De reden daarvoor is dat ik andere prioriteiten had: overleven.
Zondagavond, 29 augustus liep ik in een stevig tempo naar station Sloterdijk: ik wilde op tijd thuis zijn. Het regende en het waaide en ik had daarom de paraplu opgestoken. Normaal is een stevige spurt geen probleem voor mij maar die avond bleek het teveel voor mijn hart te zijn en in het zicht van het station zakte ik in elkaar. Gelukkig werd ik vrijwel onmiddellijk door iemand alarm geslagen – het enige dat wat ik van hem weet is dat hij “in de bewaking werkt”. Hij deed wat gedaan moest worden en belde 112. Gelukkig gebeurde het vlak voor het station, niet in het verlaten kantoorgebied er achter.

U begrijpt dat ik de afgelopen maand daarom andere prioriteiten had dan schrijven. Na een operatie aan mijn hart ben ik nu weer herstellende en zal geleidelijk aan mijn dagelijkse routine – waaronder lezen en schrijven – weer oppakken. Af en toe kunt u mij op twitter (@koekebakker) al volgen.

Dankzij het snel alarm slaan en alle goede en zorg van ambulance personeel, verplegend personeel en artsen ben ik nog onder de levenden. Ik heb de afgelopen maand aan den lijve ervaren hoe ons ziekenzorgstelsel werkt en heeft op mij een diepe indruk gemaakt. Ik heb niets dan lof voor de professionaliteit en de hartverwarmende menselijkheid die ik daar heb ervaren.

Read more...