Samisdat

In huize Koekebakker hebben we gisteren genoten van Eigen schuld Dikke bult. Ook mijn complimenten voor de goede coördinatie tussen oude en nieuwe media, was dit niet wat van LLink werd verwacht? Dit is volgens ons een beter antwoord op Wilders dan je door hem op de kast te laten jagen. Progressieve mensen moeten zich niet laten verleiden om voortdurend secundair te reageren. Steeds gaat het gesprek maar over Geert, de stoute dingen die hij doet (weglopen, uitschelden) de laatste gekke voorstellen van hem of de bozige reacties van zijn aanhangers op kritiek op Geert, het zogenaamde Demoniseren. Links gaat dan anti-Demoniseren: ze gaan zijn recht om onzin te verkopen verdedigen, b.v. bij Pauw en Witteman waar Geert weigert te komen (zoals bij veel andere programma's). Natuurlijk doet hij dat niet, want het legt hem immers geen windeieren. Dit is het probleem van de Nederlandse TV-journalistiek: negeren kan niet maar er tijd aan besteden kan eigenlijk ook niet. Ook kranten hebben het er moeilijk mee: moet je een opstel van hem plaatsen of niet? (NRC: nee, Volkskrant: ja).

Als Geert Wilders Pauw en Witteman negeert, waarom zou Pauw en Witteman dat dan niet ook doen? Maar ja, als iemand die 30 zetels in de peilingen scored jou demoniseert, dán heb je een probleem. Hoe gaat de linkse omroep - althans links in de ogen van Geert Wilders - daarmee om?. Gisteren liet de VARA zien dat ze het wel kan, maar vaker brengen ze het er niet altijd zo goed vanaf. Zie mijn bespreking van Vrouw en Paard en ik heb ook al geblogd over de aflevering van Pauw en Witteman waarin Tofik Dibi zijn manifest komt aanbieden - het Manifest: Zeau 2001! waarin hij zijn collega's vraagt om eens wat minder vaak te happen. Nadat ik die reactie had gepost zag ik pas dat de regisseur van Pauw en Witteman een verklaring op de site heeft gezet over de afwezigheid van Geert Wilders in zijn programma.

De verdediging
Kijk eerst naar de verdediging van de regisseur:

[5:20 Paul Meijer] Ik denk dat het doodzwijgen van iemand die op 30 zetels staat wel het domste is wat je kan doen. Ik denk dat het serieus nemen van iemand die op 30 zetels in de peilingen staat voor een programma zoals wij hebben het beste is wat we kunnen doen. Daarmee nemen wij iets serieus wat volgens heel veel mensen ook serieus te nemen is. Ik vind dat we het ook altijd serieus doen en ik vind dat we het integer doen en eigenlijk kan elke uitzending die we elke avond maken ... ja het is een vrij transparante business - je ziet gewoon wat we doen, wat we vragen en dat is ook wat het is. Ik vind  niet dat wij hem groter maken, nee dat vind ik niet.

"Ïk vind niet dat wij hem groter maken, nee dat vind ik niet." zegt Herman Meijer, regiseur van Pauw en Witteman. Zij nodigen hem dagelijks uit, maar Wilders wil niet komen. Hij vindt het programma maar niks. Het is de Linkse Kerk, hij heeft een hekel aan Pauw en Witteman. Maar het verschijnsel Wilders - hij heeft nu 30 zetels in de peilingen - kunnen ze niet negeren. Dus nemen ze het serieus en praten ze er vaak over. Heel correct dus.

Samisdat

Door rechts wordt geklaagd over de linkse media. Het probleem is natuurlijk: hoe bepaal je wat links is en wat rechts is? Ik zou bovendien ook wel eens willen weten wat men onder politieke correctheid verstaat. Rechts heeft daar geen last van: die is lekker voluit rechts en heeft geen last van schuldgevoelens, zoals we straks wel zullen zien met de nieuwe aanwinsten van de publieke omroep.

De amerikanen hebben zich al minstens 40 jaar laten beetnemen door deze rechtse propaganda tegen zogenaamde linkse media. Lees hierover bijvoorbeeld The Republican Noice Maichine van David Brock. Door zelfcensuur wordt meer schade gedaan dan door echte censuur. Als er sprake is van echte censuur kun je tenminste nog een samisdat-pers opzetten. Aan zelfcensuur kun je niet ontsnappen.

Uw linkse media

Om te laten zien wat ik bedoel moet ik nog keer nog een keer terug naar de aflevering met Tofik Dibi (transcript uit mijn eigen blog):

Jeroen Pauw: Wilders is toch groot geworden omdat hij op het juiste moment kennelijk de juiste dingen heeft gezegd, waardoor een grote groep mensen zich voelt aangesproken en dan zitten er nog zoveel andere mensen in die Kamer met verschillende partijen die al zo lang en diepgeworteld zijn in onze samenleving, die kunnen kennelijk geen goed antwoord vinden.

Wat zegt Jeroen hier nu? Heeft Wilders echt "juiste" dingen gezegd? Hoezo? Welke dingen die hij zegt zijn "juist"? Dat de islam een slecht geloof is waar we ons tegen moeten wapenen? Kopvoddentax? Of is Paul het eens met Wilders standpunt inzake de AOW-leeftijd? Hij zegt het ons niet, dus we moeten raden. Jeroen kennende zal hij wel geen PVV-stemmer zijn dus 1 en 2 vallen af. Ik denk dat hij bedoelt: Geert Wilders noemt de problemen bij hun naam. Dat spreekt mensen aan en daarom is het juist. Dit past helemaal in het straatje van Geert en kornuiten: zij beweren herhaaldelijk dat links er om heen draait en de dingen niet bij hun naam wil noemen. En hier bevestigt Paul dat. Geen handige opmerking lijkt me. Als links verder wil komen en meters wil maken tegen Geert moet ze laten zien waarom hij ongelijk heeft, niet waarom hij gelijk heeft.

Gevestigde partijen

Jeroen zeg dat hij naar de gevestigde partijen kijkt voor antwoorden. Waarom? Zoals bekend schijten die in hun broek door het fenomeen Geert Wilders. Zij weten niet of ze met Pechtold's demoniseren mee moeten doen of met Rutten's geslijm. Daar is dus  niet veel van te verwachten. Heeft Jeroen zelf geen ideeën? Kritiek op de politieke partijen, prima, maar waarom zou hij dat moeten doen? Dat doet Geert wel zou ik zeggen. [1]. Is dat omdat hij alleen maar een journalist is die geacht wordt het nieuws objectief te brengen?

Nog een opmerking over "juist": waarschijnlijk bedoelt Jeroen dat het stemmen trekt. Mensen reageren positief. Het zijn problemen die reëel zijn. Tofik Dibi zegt dat ook: "Wilders is groot en de problemen zijn groot" Dit wordt door linkse mensen gezegd, het kan haast niet politiek correcter. Maar dat vinden we tegenwoordig normaal. Kijk maar: Paul kan het ongestraft zeggen en rechts staat hem toe te juichen. Ze hoeven ervoor niet eens in het programma te komen.

TV

Het is jammer dat journalisten en vooral TV-journalisten zo weinig inzicht hebben in hun eigen rol in het debat. Het ethos van objectivering en neutraliteit ("professionaliteit") is blijkbaar belangrijker dan kennis over hun eigen vak en de effecten ervan op de samenleving. (En vergeet ook de kijkcijfers niet).

TV is verdomde belangrijk. Als ik in een ander land kom - dat gebeurd helaas te weinig! - is het eerste wat ik doe de TV aanzetten. Gelukkig kun je tegenwoordig op internet ook heel veel, maar het is toch niet het zelfde. TV is heel belangrijk om de cultuur van een land te begrijpen. De invloed van de oude boeken (Bijbel, Koran, Thora, Veda) begint minder te worden. Verdwijnen zal dat voorlopig niet daarvoor zijn ze te lang dominant geweest, bovendien wordt hun werking deels via de TV weer doorgegeven en versterkt. It's all in the mix!

Karel van Wolveren schrijft over de TV , in het essay The Bureaucracy of American Journalism  (maar het geldt evengoed voor de rest van de wereld):

TV is the main instrument that creates the reality that exists beyond immediate observation for the vast majority of Americans. It therefore inevitably sets the points of departure on most stories for print journalists as well.

We zijn vrijwel uitsluitend op dit medium aangewezen voor onze nieuwsvoorziening over zaken die we niet direct zelf waar kunnen nemen en dus niet makkelijk controleren.

Misdaad

Neem nou b.v. eens een ding waarop progressieven Geert van repliek kunnen dienen: de misdaad. Geert is voor maatregelen met veel straf, consequent en met veel stukjes hardheid en zo. Het bekende verhaal van rechts. De VARA liet vanavond zien dat daar best wel een antwoord op te geven is. Gewoon door de vraag serieus te nemen: er zijn veel problemen en daar wordt niet omheen gedraaid. Integendeel: we zijn zelfs van mening dat het steeds erger wordt en dat hard optreden niet helpt. Nu zijn er altijd mensen die van mening zijn dat als iets niet helpt dat je het dan niet genoeg hebt toegepast, waardoor we in een vicieuze cirkel van toenemend straffen komen.

Oh, en de volgende keer: meer grafieken en nog meer uitleg, TV kan veel meer dan emotie laten zien. Emotie laten zien is goed maar af en toe wat uitleg is vaak bittere noodzaak, en dan niet alleen pratende koppen. Niet iedereen heeft de tijd om het nieuws goed te volgen en kan alles meteen plaatsen. Daarvoor hebben we journalisten -  voor dat volgen èn voor dat plaatsen.

Baaba Maal kan het veel mooier zeggen dan ik:



----
[1] Ik zet het maar even opscherp tbv het argument, u moet mij hierin niet te serieus nemen

Read more...

Spiro Agnew

[...] Tonight I want to discuss the importance of the television news medium to the American people. No nation depends more on the intelligent judgment of its citizens. No medium has a more profound influence over public opinion. Nowhere in our system are there fewer checks on vast power.

Zo begon Spiro Agnew, Vice President van Nixon, zijn rede op 13 november 1969, nu bijna 40 jaar geleden waarin hij zich beklaagde over de media.

Waarom is dit een moment om bij stil te staan? Deze rede heeft - nog in embrionale vorm - de kenmerken van de campagne die 40 jaar door rechts tegen de media is gevoerd.

In een deze speech, (13 November 1969, Des Moines, IA) beschuldigde Agnew de media ervan het nieuws vanuit een links perspectief te brengen.

Monday night a week ago, President Nixon delivered the most important address of his Administration[...] The audience of 70 million Americans gathered to hear the President of the United States was inherited by a small band of network commentators and self-appointed analysts, the majority of whom expressed in one way or another their hostility to what he had to say.

It was obvious that their minds were made up in advance.

[...]

When Winston Churchill rallied public opinion to stay the course against Hitler’s Germany, he didn’t have to contend with a gaggle of commentators raising doubts about whether he was reading public opinion right, or whether Britain had the stamina to see the war through. When President Kennedy rallied the nation in the Cuban missile crisis, his address to the people was not chewed over by a roundtable of critics who disparaged the course of action he’d asked America to follow.

Nixon en Agnew vonden dat ze niet fair werden behandeld, zeker niet in vergelijking met andere grote politici. Zij zochten de fout echter niet bij zichzelf maar bij de journalisten.

The purpose of my remarks tonight is to focus your attention on this little group of men who not only enjoy a right of instant rebuttal to every Presidential address, but, more importantly, wield a free hand in selecting, presenting, and interpreting the great issues in our nation. First, let’s define that power.

[...]

Now how is this network news determined? A small group of men, numbering perhaps no more than a dozen anchormen, commentators, and executive producers, settle upon the 20 minutes or so of film and commentary that’s to reach the public. This selection is made from the 90 to 180 minutes that may be available. Their powers of choice are broad.

They decide what 40 to 50 million Americans will learn of the day’s events in the nation and in the world. We cannot measure this power and influence by the traditional democratic standards, for these men can create national issues overnight. They can make or break by their coverage and commentary a moratorium on the war. They can elevate men from obscurity to national prominence within a week. They can reward some politicians with national exposure and ignore others.
[...]
We can deduce that these men read the same newspapers. They draw their political and social views from the same sources. Worse, they talk constantly to one another, thereby providing artificial reinforcement to their shared viewpoints.

Let op, dit is belangrijk, hij beschuldigt een kleine groep journalisten, een voornamelijk linkse elite die veraf staat van de gewone burger, de "echte Amerikaan". Dezelfde elite, gescheiden van het grauw door een grote kloof, heeft nu ook de Atlantische oceaan overgestoken en domineert tegenwoordig ook hier "de MSM" zoals sommigen menen.

Is it not fair and relevant to question its concentration in the hands of a tiny, enclosed fraternity of privileged men elected by no one and enjoying a monopoly sanctioned and licensed by Government?

The views of the majority of this fraternity do not -- and I repeat, not -- represent the views of America. That is why such a great gulf existed between how the nation received the President’s address and how the networks reviewed it. Not only did the country receive the President’s speech more warmly than the networks, but so also did the Congress of the United States.

[...]

And in the networks' endless pursuit of controversy, we should ask: What is the end value -- to enlighten or to profit? What is the end result -- to inform or to confuse? How does the ongoing exploration for more action, more excitement, more drama serve our national search for internal peace and stability?

Gresham’s Law seems to be operating in the network news. Bad news drives out good news. The irrational is more controversial than the rational. Concurrence can no longer compete with dissent. [...] a narrow and distorted picture of America often emerges from the televised news. A single, dramatic piece of the mosaic becomes in the minds of millions the entire picture. The American who relies upon television for his news might conclude that the majority of American students are embittered radicals; that the majority of black Americans feel no regard for their country; that violence and lawlessness are the rule rather than the exception on the American campus.

We know that none of these conclusions is true.

Perhaps the place to start looking for a credibility gap is not in the offices of the Government in Washington but in the studios of the networks in New York! Television may have destroyed the old stereotypes, but has it not created new ones in their places? What has this "passionate" pursuit of controversy done to the politics of progress through logical compromise essential to the functioning of a democratic society?

Behalve de waarschuwing voor De Elite valt nog iets op in deze speech, Agnew waarschuwt dat de media vooral geïnteresseerd zijn in sensatie. [1] In die tijd waren dat de studentenprotesten en rassenonlusten. Tegenwoordig zijn het geen studenten maar Teabaggers en Glenn Beck die het nieuws domineren. Nieuws gaat niet over de inhoud, problemen worden nauwelijks uitgelegd, nieuws is alleen interessant als het kijkers trekt. Waarheid of niet, het maakt vaak niet uit, zoals nu weer blijkt in de ACORN affaire.

Het plaatje is overigens de cover van het boek van Rick Perlstein - ik ben het nog aan het lezen en wil hier later over bloggen.

----
[1]: Grasham's Law = Bad money drives out good. Mooi gevonden.

Read more...