Showing posts with label De Kloof. Show all posts
Showing posts with label De Kloof. Show all posts

Spiro Agnew

>> Wednesday, September 23, 2009


[...] Tonight I want to discuss the importance of the television news medium to the American people. No nation depends more on the intelligent judgment of its citizens. No medium has a more profound influence over public opinion. Nowhere in our system are there fewer checks on vast power.

Zo begon Spiro Agnew, Vice President van Nixon, zijn rede op 13 november 1969, nu bijna 40 jaar geleden waarin hij zich beklaagde over de media.

Waarom is dit een moment om bij stil te staan? Deze rede heeft - nog in embrionale vorm - de kenmerken van de campagne die 40 jaar door rechts tegen de media is gevoerd.

In een deze speech, (13 November 1969, Des Moines, IA) beschuldigde Agnew de media ervan het nieuws vanuit een links perspectief te brengen.
Monday night a week ago, President Nixon delivered the most important address of his Administration[...] The audience of 70 million Americans gathered to hear the President of the United States was inherited by a small band of network commentators and self-appointed analysts, the majority of whom expressed in one way or another their hostility to what he had to say.

It was obvious that their minds were made up in advance.

[...]

When Winston Churchill rallied public opinion to stay the course against Hitler’s Germany, he didn’t have to contend with a gaggle of commentators raising doubts about whether he was reading public opinion right, or whether Britain had the stamina to see the war through. When President Kennedy rallied the nation in the Cuban missile crisis, his address to the people was not chewed over by a roundtable of critics who disparaged the course of action he’d asked America to follow.

Nixon en Agnew vonden dat ze niet fair werden behandeld, zeker niet in vergelijking met andere grote politici. Zij zochten de fout echter niet bij zichzelf maar bij de journalisten.
The purpose of my remarks tonight is to focus your attention on this little group of men who not only enjoy a right of instant rebuttal to every Presidential address, but, more importantly, wield a free hand in selecting, presenting, and interpreting the great issues in our nation. First, let’s define that power.

[...]

Now how is this network news determined? A small group of men, numbering perhaps no more than a dozen anchormen, commentators, and executive producers, settle upon the 20 minutes or so of film and commentary that’s to reach the public. This selection is made from the 90 to 180 minutes that may be available. Their powers of choice are broad.

They decide what 40 to 50 million Americans will learn of the day’s events in the nation and in the world. We cannot measure this power and influence by the traditional democratic standards, for these men can create national issues overnight. They can make or break by their coverage and commentary a moratorium on the war. They can elevate men from obscurity to national prominence within a week. They can reward some politicians with national exposure and ignore others.
[...]
We can deduce that these men read the same newspapers. They draw their political and social views from the same sources. Worse, they talk constantly to one another, thereby providing artificial reinforcement to their shared viewpoints.
Let op, dit is belangrijk, hij beschuldigt een kleine groep journalisten, een voornamelijk linkse elite die veraf staat van de gewone burger, de "echte Amerikaan". Dezelfde elite, gescheiden van het grauw door een grote kloof, heeft nu ook de Atlantische oceaan overgestoken en domineert tegenwoordig ook hier "de MSM" zoals sommigen menen.

Is it not fair and relevant to question its concentration in the hands of a tiny, enclosed fraternity of privileged men elected by no one and enjoying a monopoly sanctioned and licensed by Government?

The views of the majority of this fraternity do not -- and I repeat, not -- represent the views of America. That is why such a great gulf existed between how the nation received the President’s address and how the networks reviewed it. Not only did the country receive the President’s speech more warmly than the networks, but so also did the Congress of the United States.

[...]

And in the networks' endless pursuit of controversy, we should ask: What is the end value -- to enlighten or to profit? What is the end result -- to inform or to confuse? How does the ongoing exploration for more action, more excitement, more drama serve our national search for internal peace and stability?

Gresham’s Law seems to be operating in the network news. Bad news drives out good news. The irrational is more controversial than the rational. Concurrence can no longer compete with dissent. [...] a narrow and distorted picture of America often emerges from the televised news. A single, dramatic piece of the mosaic becomes in the minds of millions the entire picture. The American who relies upon television for his news might conclude that the majority of American students are embittered radicals; that the majority of black Americans feel no regard for their country; that violence and lawlessness are the rule rather than the exception on the American campus.

We know that none of these conclusions is true.

Perhaps the place to start looking for a credibility gap is not in the offices of the Government in Washington but in the studios of the networks in New York! Television may have destroyed the old stereotypes, but has it not created new ones in their places? What has this "passionate" pursuit of controversy done to the politics of progress through logical compromise essential to the functioning of a democratic society?
Behalve de waarschuwing voor De Elite valt nog iets op in deze speech, Agnew waarschuwt dat de media vooral geïnteresseerd zijn in sensatie. [1] In die tijd waren dat de studentenprotesten en rassenonlusten. Tegenwoordig zijn het geen studenten maar Teabaggers en Glenn Beck die het nieuws domineren. Nieuws gaat niet over de inhoud, problemen worden nauwelijks uitgelegd, nieuws is alleen interessant als het kijkers trekt. Waarheid of niet, het maakt vaak niet uit, zoals nu weer blijkt in de ACORN affaire.

Het plaatje is overigens de cover van het boek van Rick Perlstein - ik ben het nog aan het lezen en wil hier later over bloggen.

----
[1]: Grasham's Law = Bad money drives out good. Mooi gevonden.

Read more...

Tijdgeest

>> Monday, September 21, 2009



Zie Update

En toen was er Beatrix:

In 1980 was ik bij het kroningsfeest van Beatrix in Amsterdam. Ik zat met vrienden in een café op het Rokin - niet ver van de plechtigheid dus. Kort daarvoor hadden we nog over het Rokin gelopen en gekeken naar de stalletjes met Oranje-kitsch en andere handelswaar. Het was een mooie zonnige dag, met een heus Oranje Zonnetje". Oh heerlijke kitch.


Plotseling, uit het niets, veranderde alles. Er werd verf tegen het raam van het café gegooid en de eigenaar sommeerde ons naar achteren te gaan. Buiten was de straat leeg en even later zagen we de ME - toen nog met rieten schilden. Het was voor het eerst in mijn leven dat ik dit zag. Toen alles weer rustig was liepen we weer langs diezelfde stalletjes, althans dat wat er van over was.

Ik heb al eens eerder geblogd over "De Kloof". De vermeende verwijding die er is tussen onder en boven, het grauw en de elite. Dit wordt aangevoerd om te verklaren dat mensen daarom op Geert Wilders stemmen. Nu heb ik weinig met Geert Wilders, maar dat is te veel eer voor hem. Behalve dat ik twijfel aan deze theorie, heb ik toen een aantal alternatieve verklaringen (die elkaar overigens niet uitsluiten) aangevoerd.

Mijn laatste punt was de onvrede over de toename van het aantal migranten dat zich heeft gevestigd in ons land. Ik heb daar nog eens wat over nagedacht. Het zijn niet alleen maar die vermaledijde buitenlanders. Wat mij nog meer opgevallen is is het grote verschil met de jaren 60 - de optimistische jaren die nog tot ver in jaren 70 doorliepen overigens.

Dat optimisme is echter verdwenen en voor mij is het besef hiervoor gekomen op het hierboven beschreven moment.

Ik noem voor de volledig nog maar een aantal zaken waar ons denken 180 graden van is omgedraaid.
  • De energie raakt op en dat wat we nu nog verbranden zal de aarde zoals wij die nu kennen veranderen in een broeikas. En Kernenergie - de enige energiebron die soelaas zou kunnen bieden - mag niet van Greenpeace.
  • Langzaam vergiftigen wij ons wereld. Een vriendin van me zijn ooit dat ze niet meer echt kon genieten van de natuur omdat ze besefte dat er overal vergif was.
  • Terroristen hebben onze droom veiligheid en zekerheid verstoord. Niet meer kunnen wij denken dat wij de wereld Democratie en Vrede brengen. In ontwikkelingshulp geloofd al bijna niemand meer.
  • Onze buren zijn nu vaak Somaliërs of Marokkanen, niet meer Ome Jan waar we een kopje suiker bij kunnen lenen.
  • Recent is daar nog eens de economie bij gekomen. Te nauwer nood zijn we ontkomen aan een depressie zoals we die in de jaren 30 hebben gekend. Waarschijnlijk zijn we daaraan ontsnapt, maar dat geeft geen reden tot gerustheid: de komende 10 jaar zullen we "keihard" moeten "snoeien". En er moeten "keuzes gemaakt worden". Heerlijk geruststellend, niet?
  • Hadden we toen nog hoop en vertrouwen in de Wetenschap - man op de maan!, kanker zal genezen worden! - ook daar is veel van verdwenen. Wetenschap brengt vieze chemie met kankerverwekkende kleurstoffen, en kan Aids ook al niet genezen.
  • Dat brengt mij op de seksuele revolutie: die heeft ons niets anders dan SOA's en pornografie gebracht.
  • En dan is er het verlies aan coherentie in de maatschappij: het uiteenvallen in fracties, er zijn geen zuilen meer, geen Bonte Dinsdagavondtrein, geen Zwiebertje op zaterdagmiddag, ... de verloren jaren 50 leven nog steeds. De jaren 50 zijn de spiegel van de huidige tijd. Laat ik het zo zeggen: door te kijken naar onze dromen zie je wat er niet is. Zoals mensen in de oorlog droomden van recepten (ik heb dat wel eens gehoord dat men receptenboeken las) in een tijd dat er bijna niets te eten was, zo dromen wij nu van een verloren tijd waarin "geluk nog heel gewoon was".
  • Er is geen hoop meer, ook de politiek kan er niets aandoen. Politici zijn zakkenvullers die alleen maar aan hun eigen positie denken.

De politiek is daarvan een reflectie. Mensen zijn cynisch en teleurgesteld en stemmen daarom op politici die daar uiting aan geven en zeggen dat ze daar wat aan willen doen.

Wat zal Alexander ons brengen?
----
Update 20/10/09:

Afgelopen Zondag is in de serie Grimmig Nederland van Buitenhof over dit onderwerp gesproken. Rob Trip interviewde Remieg Aerts, sinds 2003 hoogleraar politieke geschiedenis en Joep Leersen hoogleraar Europese Studies aan de UvA. Met veel genoegen heb ik de heren aangehoord en als eenvoudige Koekebakker is het toch mooi dat mijn analyse door deze geleerde heren wordt bevestigd.

Ook Remieg Aerts is van mening dat De Kloof juist niet groter maar kleiner is en ook hij noemt de ontwikkeling van het marktdenken als een van de oorzaken voor onze problemen. Door de grote toename van de welvaart in de jaren 60 is een sterk zelfontplooiings ideaal ontstaan. Iedereen wil "zich zelf zijn" en liefst zo veel mogelijk. Een ander gevolg hiervan is de opkomst van de commerciële-TV waardoor er zoveel meer mogelijkheden zijn om onvrede te uiten. Als je maar voortdurend herhaalt dat er een probleem is dan wordt het probleem als veel erger ervaren.
Ook Joep Leersen benadrukt de opkomst van de nieuwe media. Hij vergeleek de commentaar secties van sommige kranten en weblogs met de deur van een WC waarop iedereen zijn stoutste gedachten opschrijft (dit zijn mijn woorden) alleen wordt het nu landelijk gepubliceerd.

Er werd nog veel meer interessants gezegd. U kunt het beter zelf bekijken. Zie ook mijn posts over De Kloof en over Televisie.
----
[Red.: kleine redactionele aanpassing voor de leesbaarheid aangebracht]

Read more...

De kloof

>> Wednesday, September 2, 2009

In Trouw van 6/6/09 bericht Perdiep Ramesar over Mark Bovens die een verklaring heeft gevonden voor de winst van de PVV en SP.

Volgens Bovens is De Randstad in tweeën gedeeld: er is een links, kosmopolitische Randstad, voornamelijk in Amsterdam en Utrecht en er is een lokaal, nationalistische Randstad geconcentreerd in Den Haag en Rotterdam.  De kosmopolitische Randstedeling is meer in milieu en internationale samenwerking geïnteresseerd, de lokale Randstedeling maakt zich vooral zorgen over leefbaarheid en criminaliteit.

Volgens Bovens kan de verkiezingswinst voor de populisten verklaard worden door deze "nieuwe" (aanhalingstekens in origineel) politieke scheidslijn.
De tweedeling hoog versus laag en middelbaar opgeleid speelde volgens de hoogleraar jarenlang onderhuids een rol, maar kwam boven sinds de opkomst van Pim Fortuyn en de SP. Na Fortuyns dood namen Wilders' partij en de beweging van Rita Verdonk het electoraat van de LPF over. Zij zijn de nieuwe volkspartijen die de stem des volks vertolken, 'namelijk de lager en middelbaar opgeleiden die de meerderheid van de Nederlandse bevolking vormen'.

Ik heb vragen over die tweedeling. Bovens stelt dat deze al langer bestaat en al dateert van voor de SP en Fortuyn er waren.  De populisten maken alleen maar gebruik van deze tweedeling voor politiek gewin.

Ten eerste, hoe lang was die tweedeling er al? Is deze groter dan vroeger of minder? Mij lijkt het eerder voor de hand te liggen dat deze tweedeling juist minder is geworden in plaats van meer. Door toegenomen opleidingsniveau van de bevolking en door veel ruimere mogelijkheden dan vroeger om voor iedereen die daar de capaciteit voor heeft om te gaan studeren, lijkt me dat deze kloof - zoals het meestal wordt aangeduid - juist kleiner is dan vroeger, zeg 50 of 100 jaar geleden. Toch wordt deze "nieuwe" tweedeling nu als oorzaak genoemd voor het opkomen van de populisten.

Ten tweede, populisten zijn van alle tijden en het is onlosmakelijk verbonden met democratie. Ik kan me nog de Boerenpartij herinneren - deze partij heeft een korte bloei gehad maar het heeft niet tot de aardverschuivingen geleid die we nu hebben.

En ten slotte, Bovens stelt dat het onderscheid tussen de beide delen van de bevolking zich uit in de reikwijdte van hun belangstelling: lokaal of internationaal. Maar dat is toch ook niet van de laatste dagen? Daar komt bij dat door het ruime aanbod van goedkope reizen het tegenwoordig alleen maar makkelijker is, ook voor een jongen uit volk, om verre reizen te maken. Dat was vroeger echt anders.

Een paar andere verklaringen heb ik wel:

1. Het wegvallen van de Zuilen - vroeger had iedereen contact met "boven" via zijn of haar eigen zuil, via pastoor, voorzitter van de vereniging of lidmaatschap van de corresponderende politieke partij.
2. Binnen een Zuil kon men zich geborgen voelen, er was meer onderlingen solidariteit die er tegenwoordig niet meer is. Althans zo herinneren wij het ons. Mensen zijn nu afhankelijk van de staat (uitkering, subsidies) en aangewezen op zichzelf - men wordt tegenwoordig geacht zelfstandig na te kunnen denken en te beslissen (en te stemmen).
3. Uit Amerika is de ideologie over gewaaid dat de Vrije Markt alles het beste iegelt en dat de overheid alles slecht doet. Alles is te koop, als je maar geld hebt - en talenten om geld te verdienen. Niet iedereen is daar even goed in.
4. Last but not least: de nu overbekende problemen met migranten.

Samenvattend: de mensen zijn bang dat het laatste beetje geborgenheid dat ze nog hebben - Nederland, Oranje, en alles wat daar bij hoort - hun ook nog eens ontnomen zal worden door (linkse) idealen van Europese Eenwording en Globalisering.

Om de problemen die er nu in de politiek zijn te begrijpen hebben we helemaal geen "nieuwe" scheidslijnen nodig, in tegendeel, het roept alleen maar meer vragen op omdat "de kloof" juist minder is dan vroeger.

Update, 10/9/09: een paar kleine redactonele verbeteringen aangebracht
Zie ook de Update bij mijn post over de Tijdgeest

Read more...

About This Blog

  © Blogger templates Sunset by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP