Wil de laatste sociaaldemocraat het licht uit doen?

Dat het wat beter gaat met de economie is niet dankzij maar ondanks het Kabinetsbeleid. Dus waarom zou je nog stemmen op de PvdA? De PvdA doet het voorkomen dat er geen alternatief is voor dit beleid. Daarom stemmen mensen op rechts-populisten of gaan helemaal niet meer stemmen, want wat maakt het nog uit?

Ik heb mijn leven lang bij elke parlementsverkiezing op de PvdA gestemd. Mijn allereerste stem ging naar Joop den Uyl. In 2012 heb ik op Diederik Samsom gestemd, maar dat was de allerlaatste keer dat ik PvdA heb gestemd.

Sinds de jaren zeventig is de politiek naar rechts opgeschoven. Niet alleen komt er steeds meer ruimte op rechts, ook linkse partijen worden steeds rechtser. D66 is verworden tot een soort VVD voor jongeren: niet reactionair maar dynamisch en sociaal-liberaal. Pechtold neemt echter wel onversneden liberale standpunten in. Hij wil nog meer bezuinigen en streeft naar een kleine staat.

Misschien dat GroenLinks wat naar links opschuift, maar ik ben het Kunduz- en het Lente-akkoord nog niet vergeten. De SP is het laatste refugium voor linkse kiezers, tenzij u op een goudvissenpartij wilt stemmen.

Maar de grootste schade voor links wordt veroorzaakt door het beleid van de PvdA. Door de coalitie die de PvdA is aangegaan met de VVD in 2012 is de onttakeling van links bijna compleet. Klokhuis heeft afgelopen maandag al laten zien wat de rol is van de VVD in onze politiek. Ik wil het vandaag over de andere regeringspartij: de Partij van Arbeid.

De kleine stapjes van de PvdA

Waar het verkeerd gaat bij de PvdA, werd afgelopen zaterdag goed duidelijk in Nieuwsuur. Hans Spekman was daar om uit te leggen waarom de PvdA in een coalitie zit met de VVD. Zijn antwoord was dat er nou eenmaal geen linkse meerderheid is. Daarom moet de PvdA wel compromissen sluiten. Hij gelooft in de politiek van de kleine stapjes. Zijn partij heeft meegewerkt aan hervormingen, die weliswaar pijn deden, maar die ook noodzakelijk waren. Het klinkt allemaal heel principieel: het landsbelang gaat boven het partijbelang. Spekman vraagt begrip van de kiezers want hij hadden geen andere keuze.

Ik geloof ook in ‘politiek van kleine stapjes’ want het verleden heeft herhaaldelijk laten zien dat de revolutie haar eigen kinderen op eet. Maar de kleine stapjes moeten wel de goede kant op gaan en dat is nu niet het geval: tot nog toe leiden alle stapjes die PvdA heeft gezet naar afbraak van de verzorgingsstaat, meer werkloosheid en een krimpende economie.

Tegenstrijdigheden

De strohalm waar Spekman en de regeringspartijen zich aan vastklampen is de positieve wending die de economie nu heeft genomen. Rutte claimde afgelopen zondag in Business Class dat dit Kabinet ervoor heeft gezorgd dat de ondernemer weer lucht krijgt dankzij de bezuinigingen. ‘We hebben noodzakelijk onderhoud verricht’ de afgelopen jaren en daarom gaat het nu beter. ‘We zitten in de voorste wagon van Europa’.

Maar klopt dit wel? Factchecking laat zien dat deze claim zwaar overdreven is. Bovendien is het niet moeilijk om in te zien dat het niet kan kloppen. In het zelfde interview of debat waarin zij zich op de borst kloppen voor het prachtige resultaat, zeggen Rutte en Samsom namelijk ook dat we nu even niet moeten bezuinigen.

Pardon? Ja u leest het goed: Volgens Rutte en Samsom moeten we nu niet bezuinigen omdat dat dat slecht zou zijn voor de groei. Ik heb geen enkele journalist gezien die dan de logische vervolgvraag stelt [1]: Was bezuinigen in tijden van recessie dan wel verstandig? Het antwoord daarop moet natuurlijk zijn: ‘Nee, natuurlijk niet’. De afgelopen jaren is procyclisch beleid gevoerd en dat is heel slecht. In gewone mensentaal: de regering heeft de crisis erger gemaakt dan nodig was. Terwijl de patiënt ziek was hebben zijn de pijnstillers onthouden. Pas nu de patient aan de beterende hand is, mag de pijn weer wat verzacht worden.

Dat dit indruist tegen de meest fundamentele economische principes zal duidelijk zijn: bezuinigen doe je in goede tijden, niet als het slecht gaat. De overheid moet de economie stabiliseren, niet destabiliseren. Nog steeds hebben onze politici, inclusief de sociaaldemocraten, deze les niet geleerd. [2]

Export van werkloosheid

Dat er nu sprake is van economische groei is dan ook niet dankzij, maar ondanks het Kabinetsbeleid. De verbetering is te danken aan toevallige externe factoren. Door prijsdalingen (met name brandstof) is het reële loon wat gestegen en door de lagere euro neemt de export wat toe.

Dat het nu weer wat beter gaat is dus niet te danken aan hervormingen. Het zal dan ook geen lang leven beschoren zijn. Want de eurolanden lossen hun economische problemen op door ‘export van werkloosheid’ en dat wordt in het buitenland niet in dank afgenomen. Dit is loondumping en dat heeft niets te maken met ‘duurzame groei’.

Er is geen alternatief

Terug naar Spekman en de PvdA. Als het om economisch beleid gaat is er dus geen enkele reden om voor de PvdA te stemmen. Wat Spekman wel bereikt is, dat het voor links in de toekomst nog moeilijker zal worden om uit te leggen dat progressief links beleid goed is voor de economie. Want dat is de implicatie van Spekmans argument: nu gaat het weer beter en de bezuinigingen hebben geholpen.

Juist progressieve partijen moeten stelling nemen tegen het neoliberale beleid van partijen als de VVD, CDA en D66 [3]. Als progressieven niet het juiste verhaal vertellen doet niemand dat. Door er aan mee te doen - uit verkeerd begrepen landsbelang - blijft er voor de kiezer niets meer te kiezen over. Waarom zouden we nog stemmen?

Bezuinigingen komen het hardst aan bij de mensen die zich het minst kunnen verweren: lage inkomens, werklozen, ouderen en gehandicapten. Het leidt tot onvrede en afkeer van de politiek. De rattenvangers varen er wel bij want zij hebben tenminste nog een verhaal: het zijn de Marokkanen, de EUSSR, de moslims – wie of wat dan ook de zondebok van de dag is. Dat het niet klopt doet niet ter zake.

Voor de duidelijkheid: ik ga morgen wel stemmen, op de enige nog overgebleven linkse partij: de SP.

Noten

[1] Maar ik kan dat gemist hebben.

[2] Rutte is dus inconsistent. Pechtold beweert in het debat tegen Wilders dat we de ‘schuld niet door mogen schuiven naar onze kinderen’.

[3] Ik gebruik de term neoliberaal niet als scheldwoord, maar om er de politieke stroming mee aan te duiden, die ontstond in de jaren dertig en die in de jaren tachtig aan de macht kwam. Zie voor een goede uitleg van de geschiedenis van het neoliberalisme: Mist­vorming rond het neo­libera­lisme.

Verantwoording
Afbeelding: Partij van de Arbeid, CC, Flickr