De duitsers negeren de lessen van de jaren 30

Nieuwe post op Sargasso:

Deze week is Spanje aan de beurt voor noodhulp. Het land heeft 100 miljard euro gekregen om haar banken op te lappen, en nog is het niet voldoende. Wat begon aan de rand van Europa met Griekenland en Ierland komt steeds dichterbij. Door de zware bezuinigingen van Rutte begint de crisis nu ook in Nederland echt voelbaar te worden. Het ondenkbare begint steeds waarschijnlijker te worden: de eurozone zou wel eens kunnen opbreken. Dat is geen kwestie meer van jaren, maar maanden. Ik heb dus maar één brandende vraag: wat doet de politiek om verdere escalatie van de crisis te voorkomen? Dat is wat ons zou moeten bezig houden in de komende verkiezingsstrijd.

Lees de rest hier

Zoals ik ook op Sargasso schrijf: het valt me steeds meer op hoe weinig politici en journalisten beseffen wat er aan de hand is. Clairy Polak heeft de naam goed op de hoogte te zijn, maar daar was weinig van te merken. Pechtold is de meest eurofiele politicus die ik ken, en van hem had ik meer verwacht.

Nouriel Roubini retweet vandaag:



Hij linkt naar dit artikel in de FT

Paniekzaaierij zult u misschien zeggen. Prima, kan me niets schelen. Ik denk dat dit wel serieus is. Als ik naar de Nederlandse politiek kijk valt me keer op keer op - zoals ik in mijn laatste 3 of 4 blogs heb beschreven - dat de politici geen notie hebben van waar ze mee bezig zijn. De ene na de andere onbenulligheid over economie kan ik uit hun mond optekenen. Dat zal in Duitsland vrees ik niet anders zijn. Komt het nog goed? Als het aan de media ligt niet: de meeste journalisten zijn te druk met hun werk, wat dat dan ook mag zijn. Maar je kan wel constateren dat ze niet veel tijd hebben om zich in economie te verdiepen.

Helemaal heb ik de moed nog niet opgegeven: als het echt gaat pijn gaat doen, zal ook in Duitsland en Nederland bij de politieke leiding wel het besef doordringen dat het zo niet verder kan. Het is net als met kiespijn: eerst wil je absoluut niet naar de tandarts. Maar de pijn wordt steeds erger, tot het een punt bereikt heeft waarop je wel gaat, hoe erg je dat ook vind. De vraag is alleen of dat punt wordt bereikt voor het te laat is of niet, dus voordat de euro echt opbreekt. Als dat gebeurt is het te laat. Dan kunnen we inderdaad maar beter een volkstuintje beginnen zoals commentator Harm op Sargasso wel eens zegt.

---
Het relevante deel van het interview kunt u in zijn geheel hier nalezen.