Blameren

Al wekenlang had ik het boek in de boekhandel zien staan.  Steeds als ik binnen was - ik kom er vaak -  nam ik het even ter hand en sloeg het open om op een willekeurige plek wat te lezen, en iedere keer sloeg ik het glimlachend weer dicht om het met uiterste zelfbeheersing weer terug in het schap te zetten. Later misschien.

Maar vandaag lukte me dat niet meer, en heb ik het toch maar gekocht: Verzameld proza en nagelaten werk. Ik las dit toen ik het open sloeg:

'Een meesterstuk! Weet je wat ze zeggen, Koekebakkertje?'
Hij lachte niet meer.
'Weet je wat ze zeggen?'
Ik schudde van nee.
'Raad eens,' zei hij.
'Ze zeggen zooveel,' zei ik, 'ik neem er geen notitie meer van. God heeft de lui de spraak gegeven om zich te blameren.'

Het is wat stil geweest op dit blog sinds vorig jaar zomer.  Maar deze Koekebakker kan het toch niet laten om zich weer te gaan blameren.