"Niets doen"

Op Facebook volg ik Daily Kos, het linkse Amerikaanse blog (Amerikanen zeggen "liberal"). Vandaag hadden ze een post over de conservatieve vertegenwoordigers in het Huis van Afgevaardigden. Het zijn bekende reactionaire Tea Party aanhangers: John Boehner, Eric Cantor, Michele Bachmann en Paul Ryan.  De klacht is dat ze niets doen, ondanks het feit dat ze veel geld weten te verzamelen: ze hebben maar 11 wetten gemaakt, van de totaal 3801 wetten die in het Huis zijn gepasseerd.

Wat blijkbaar niemand ziet is dat deze politici uiterst effectief zijn, je moet alleen weten wat hun taak is. Hun kiezers verwachten niet dat ze wetten maken, maar dat ze wetten tegenhouden.

Hun taak is het in bedwang houden van de staat - zelf zeggen dat ze voor een kleine staat zijn. Hun werk is het tegen houden van wetten die in een democratisch proces (hoe gebrekkig dat ook is op dit moment) zijn ontstaan.  De "feodale orde" - ik bedoel de privé domeinen binnen familie, bedrijf of andere privé domein - mag niet wordt verstoord. Voorkomen dat de "vrijheid om je eigen zaken te regelen" wordt bedreigt, dat is waar het hen om gaat.

Zo bezien zijn de bedragen die ze vangen voor hun herverkiezing eerlijk verdiend.

Read more...

De conservatieve revolutie van PvdA en VVD

De verzorgingsstaat is onbetaalbaar en bedreigt onze vrijheid is de boodschap van Halbe Zijlstra in “Bolle staat moet kleiner”. Is dat zo? Samen met de PvdA werkt de VVD aan een conservatieve revolutie.
 
Mark Rutte kwam vijf jaar geleden met een nieuwe vondst: de staat is een geluksmachine. Een grote staat is een bedreiging voor de vrijheid omdat het mensen afhankelijk maakt. Gemakkelijk geluk bestaat alleen in Luilekkerland en wie daar eenmaal van geproefd heeft, wil niet meer weg.  VVD’ers zijn creatief, want  Halbe Zijlstra heeft nu een vergelijkbare vondst: de staat is Holle Bolle Gijs. Dat suggereert althans de titel van zijn stuk in het NRC Handelsblad van 15 mei: ‘Bolle overheid kleiner maken’ en op Pinksterzondag mocht hij dat in Buitenhof toelichten.

Een grote staat laat te weinig ruimte over aan particulier initiatief, schrijft Zijlstra. Economische groei kan alleen van het bedrijfsleven komen en daarom is een grote  staat niet alleen een bedreiging voor onze vrijheid, maar ook voor de economie. Zo luidt de inmiddels overbekende klacht van conservatieven dat de staat, de verzorgingsstaat in het bijzonder, te groot is geworden. Zijlstra pleit daarom voor  ‘zware bezuinigingen en grote hervormingen’  om de staat kleiner te maken.

Het is niet mijn visie, maar ik juich het toe dat mensen als Zijlstra hun visie op de toekomst geven. Het schept duidelijkheid en het geeft inzicht in hun denken. Ook biedt het de mogelijkheid om die visie te bekritiseren en te analyseren. Wat is precies het probleem dat conservatieven hebben met de staat? Waarom is het beter als hij klein is? En waarom is een grote staat altijd een bedreiging voor de vrijheid?

Andere reacties
Je zou verwachten dat de uitlatingen van Zijlstra voor wat ongemakkelijke beschouwingen zorgen in de gelederen van coalitiepartner PvdA, maar veel reacties heb ik niet kunnen vinden. Marcel van Dam (de Volkskrant, 23 mei) richt zijn pijlen vooral op zijn eigen partij. Volgens Van Dam laat Zijlstra zien dat de bezuinigingen niet economisch maar ideologisch zijn gemotiveerd. Maar hij doet geen moeite Zijlstra’s stelling inhoudelijk te beantwoorden.

Ik heb verder vrijwel geen inhoudelijke reacties op Zijlstra’s stelling gevonden.  Jelmer Renema is de enige uitzondering. Hij wijst er op dat linkse intellectuelen conservatieve ideologie, zoals die van Zijlstra, niet serieus nemen.  Te snel doet men dit af als “vrije markt fundamentalisme”. Het gaat de conservatief niet om de kosten van de verzorgingsstaat, maar om de immoraliteit ervan. De economische argumenten staan volgens Renema ten dienste van de morele argumenten. Conservatieven pleiten voor het “terugbrengen van publiek geregelde zaken binnen het privédomein”. Dat is het omgekeerde van bevrijding, aldus Renema.

Ik ben het geheel met Renema eens, met één kanttekening:  links Nederland heeft de economische argumenten van rechts geheel overgenomen en steunt de conservatieve economische politiek.

Een doorgeschoten Holle Bolle Gijs
Zijlstra is een heuse woordkunstenaar, want het opinieartikel staat vol ronkend liberaal proza. Zoals het een partij die zich Volkspartij voor Vrijheid en Democratie noemt betaamt, heeft hij vooral een hekel aan dwang. Hij heeft het over ‘verregaande zorgplicht en afgedwongen solidariteit’ en over ‘afgedwongen solidariteit door belangengroepen.’ ‘Eigen initiatief’ (3x) wordt door een ‘alom aanwezige overheid in de kiem [gesmoord] en een incompetente overheid wekt de ‘valse verwachting […] dat de staat alles kan oplossen’ terwijl de samenleving zelf ‘het meest sociale distributiemechanisme’ is.

De oplossing laat zich lezen als een VVD-campagne voor wakker Nederland. We moeten ‘keuzes maken,’ ‘niet schouders ophalen maar schouders er onder’ én ‘betrokken […] actie ondernemen en initiatieven ontplooien.’  Hij concludeert dat enige uitweg ’grote hervormingen en zware bezuinigingen’ zijn.
Het sluit allemaal naadloos aan op de crisissfeer die nu al vijf jaar over Nederland hangt.

Een sociale revolutie
In de kabinetsformatie is besloten om 75 procent van de huishoudelijke hulp te schrappen. Staatssecretaris van Rijn denkt dat hulp in veel gevallen door familie en vrienden gegeven kan worden. Gemeenten die taken van het Rijk gaan overnemen pleiten zelfs voor verplichting van mantelzorg en voor sancties, want anders kan men de geëiste bezuinigingen niet halen. Hiermee wordt dus het conservatieve ideaal bereikt: de “ongebreidelde” groei van de verzorgingsstaat wordt teruggedraaid en er komt weer meer ruimte voor “particulier initiatief” zoals Zijlstra bepleit.

Is deze verschuiving van taken van de overheid naar de burger bevrijdend? Volgens Evelien Tonkens en Jan Willem Duyvendak is dat niet het geval (NRC Handelsblad, 11 mei). Want, zo vragen Tonkens en Duyvendak zich af ‘wie wil er gedoucht worden door zijn buurman?’ Als hulp weer in huiselijke kring gegeven moet worden,  worden mensen misschien wel minder afhankelijk van de overheid, maar ze worden tegelijkertijd meer afhankelijk van hulp van mensen om hun heen. Duyvendak en Tonkens spreken van een ingrijpende sociale revolutie. In de praktijk doen mensen die hulp nodig hebben liever geen beroep op vrienden, familie en buren omdat het hun idee van zelfstandigheid aantast. Een terugtredende overheid maakt mensen dus meer afhankelijk van anderen.

Dat is waar het om gaat bij “het autonomie-ideaal” van conservatieven, als zij zeggen dat de staat kleiner moet worden. Niet alleen bij de VVD maar ook bij de PvdA hoor je deze geluiden.  Volgens Lodewijk Asscher (pdf) moeten burgers ‘meer verantwoordelijkheid [nemen] voor zichzelf – of liever gezegd: voor elkaar.’

Onder de vlag van progressiviteit en vrijheid, mogelijk gemaakt door de crisis, wordt door deze regering, inclusief de Partij van de Arbeid, gewerkt aan een conservatieve revolutie.

It’s not the economy, stupid!
Zijlstra wil de verzorgingsstaat kleiner maken door flink te bezuinigen. Economen waarschuwen echter dat bezuinigen in tijden van een recessie niet verstandig is omdat de toch al krimpende economie dan nog verder krimpt. De vraag is dus of dit het juiste moment is. Ook Pieter Jan Hagens stelde deze vraag in Buitenhof aan Zijlstra. Deze gaf hierop een ontwijkend antwoord: de reden om de discussie over de taken van de staat te beginnen, zou zijn dat er die week een Verantwoordingsdag was de Tweede Kamer. Maar, stelt Zijlstra, dat is slechts een aanleiding want hij had dat ook vorig jaar of volgend jaar kunnen doen.

Wat hij niet wil toegeven is dat het nu juist wel het goede moment is om te bezuinigen. Tegen het advies van economen in is bijna de hele Nederlandse politiek er namelijk ervan overtuigd dat bezuinigen nu juist wel nodig is. Het publiek weet niet beter dan dat er in tijden van crisis maatregelen genomen moeten worden. En oplopende begrotingstekorten veroorzaken een groot gevoel van urgentie.  Ook sluit het goed aan bij de conservatieve moraal: schulden zijn immoreel. De staat kan toch niet meer uitgeven dan er binnenkomt?
De debatten gaan daarom alleen over de hoogte van de bezuinigingen en hoe de pijn het eerlijkst wordt verdeeld maar niet over de richting waarin de maatschappij zich ontwikkelt. Zijlstra’s ontboezeming in het NRC en in Buitenhof is hierop een positieve uitzondering.

De bezuinigingen en hervormingen hebben niets met economie te maken. Economie staat ten dienste aan de politiek. Niet voor niets laten mensen als Zijlstra, Blok, Samsom,  Rutte, Asscher en Dijsselbloem zien dat ze van economie niet de ballen verstand hebben. Clinton had ongelijk met zijn leuze ‘it’s the economy, stupid!’ Het gaat niet om de economie, maar om de inrichting van de samenleving.

Sinterklaas
Het is indrukwekkend hoe rechtse retoriek de wereld de laatste veertig jaar heeft veroverd. Dat kon gebeuren omdat links er geen antwoord op heeft weten te formuleren. In 1980 zei Ronald Reagan ‘government is not the solution to our problem; government is the problem.’  In 1996 werd dit door Bill Clinton bevestigd met ‘The Era of Big Government Is Over”. Clinton voegde er aan toe: ‘we cannot go back to the time when our citizens were left to fend for themselves,’ maar dat is niet meer dan een sociale pleister om zijn neoliberale beleid. De echo hiervan is te horen als Halbe Zijlstra zegt dat hij een ‘kleine groep mensen die de zorg echt nodig heeft’ wel wil helpen.

In 1972 zei Hans Wiegel “Sinterklaas bestaat en hij zit daar” en wees daarbij naar Joop Den Uyl. 41 jaar later heeft Diederik Samsom nog steeds geen ander antwoord dan te zeggen dat hij geen Sinterklaas is en dat klopt ook. Hij rechtvaardigt de samenwerking met de VVD omdat de VVD óók een hervormingsgezinde partij is . Zij is een ‘progressieve partij’ die niet ‘in tegengestelde richting’ van de PvdA wijst, alleen ‘denken ze anders over de rol van de overheid en de verdeling van welvaart’ (De Volkskrant, 27 maart). De PvdA zelf is een sterk conservatieve richting ingeslagen en lijkt helemaal niet meer op de partij die door Joop Den Uyl werd geleid zoals Merijn Oudenampsen hier betoogt.

Het is indrukwekkend hoe goed rechts zichzelf presenteert als hoeder van de vrijheid, ondanks de praktijk van haar conservatieve politiek. Maar de naïviteit van links is minstens even groot. De PvdA werkt mee aan een grote verbouwing van Nederlandse samenleving in een conservatieve maatschappij.

Links probeert nog steeds te bewijzen dat zij geen Sinterklaas is en doet zo het werk voor rechts. En de kiezers begrijpen dat.
---
Foto: Marie-II Verkiezingen Tweede Kamer 2010
Deze post staat ook op Sargasso.

Read more...

Voorzichtige journalist op zoek naar kritische lezer

Weer zo'n merkwaardig voorzichtig geformuleerde - en alleen daarom geheel overbodige column - in de NRC over economie. Floor Rusman schrijft over de ophef die er is nadat bekend is geworden dat een veel geciteerd artikel van twee bekende economen, Carmen Reinhart en Kenneth Rogoff ernstige gebreken vertoont.

Rusman schrijft:

In de Nederlandse politiek merken we het niet maar er is nog volop debat over de gevolgen van bezuinigen en stimuleren. Het richt zich nu op de vermeende schadelijke effecten van onzorgvuldig economisch onderzoek op politieke besluitvorming. Als politici willen bezuinigen, beroepen ze zich op economische papers die aantonen dat bezuinigen goed of niet bezuinigen schadelijk is.

Ze klinkt als een juriste want ze heeft het over 'vermeende schadelijke effecten' - zoals je spreekt over een verdachte van een misdrijf totdat de rechter heeft gesproken. Wat denkt Rusman zelf? Is er dan niets over te zeggen? Ze doet het voorkomen dat het geen uitgemaakte zaak is. Dat is volgens mij niet zo, zoals ik in een vorige post schreef.

De miskleun van Reinhart en Rogoff is echter wel ernstig. Ze hebben gesmokkeld met data door metingen weg te laten die een ongewenst resultaat geven.  En dat is echt heel - heel - erg fout in de wetenschap. Let wel, gaat hier om wetenschap niet om politiek. Wat minstens even erg is voor je reputatie de "spreadsheet-fout" die ze hebben gemaakt. De zogenaamde "coding error" (dat klinkt veel minder erg dan het is). Mike Konczal heeft een goede beschrijving van de problemen met het artikel.

Dit is dus gewoon broddelwerk van twee gerenommeerde onderzoekers waar u voor zakt op uw eindexamen, met dit verschil dat hun werk gevolgen heeft voor de werkelijkheid. Hun artikel was een argument voor de bezuinigingen in Europa en de VS, waardoor miljoenen mensen werkloos zijn geworden en jonge mensen geen toekomst hebben. Mensen sterven door de bezuinigingen op de gezondheidszorg, zoals in Griekenland.

Maar daarover horen we niets van Rusman. Dit is haar weergave:

Bij nader inzien blijkt volgens collega-economen het kantelpunt van 90 procent een stuk minder duidelijk. Ook hier zijn methodologische fouten gemaakt en is correlatie verward met causaliteit. Leidt een hoge schuld tot lagere groei, of andersom?

O, methodologische fouten ... foei, zult u denken, als u daar al iets bij denkt. Iedereen heeft wel eens per ongelijk 2 maal zout bij de aardappels gedaan. Toch? En hoe zit dat met correlatie en causaliteit verwarren. Veel mensen begrijpen nauwelijks waar dit over gaat. Dit moet je toch toelichten lijkt me. Het NRC-Handelsblad is toch geen wetenschappelijk tijdschrift?

Oh, nog een ding: die collega-econoom was een student (Thomas Herndon, University of Massachusetts Amherst), strikt genomen dus iemand die nog geen econoom is.

Natuurlijk klagen de 'de anti-bezuinigers, Krugman voorop', stelt Rusman. Ze haalt een econoom aan (Dani Rodrik) die zegt dat economen een toontje lager moeten zingen, want het is immers geen wetenschap. Rusman (die Rodrik hierin volgt) betwijfelt echter of het allemaal wat uitmaakt voor de politiek want die shoppen toch selectief onder economen. Ook zonder Reinhart en Rogoff was er bezuinigd.

Maar, denk ik dan, geef ze eens ongelijk, als in de krant zo over economie wordt geschreven. Die economen, wat die zeggen maakt niet zo veel uit want de politiek pakt er toch maar uit wat ze wil. Rusman besluit haar stukje aldus:

Er zijn evengoed economen die pleiten voor stimuleren, en die citeerden bezuinigende politici niet. Politici kiezen gewoon het onderzoek uit dat het beste past bij hun plannen. Daar moeten wij ons als kritische burgers van bewust zijn.

Ik ben zo'n kritische burger en ik ben me er de laatste tijd vooral van bewust dat journalisten hun werk niet doen omdat ze me niet vertellen hoe zit. In plaats daarvan lees ik in de krant dit soort zouteloze, veilige stukjes, waarin de journalist niet het achterste van haar tong laat zien en waarin de belangrijkste conclusie is dat ik - IK - kritisch moet zijn. Maar dat wist ik al. Wij hebben juist kritische journalisten nodig die het selectief shoppen in de wetenschap door politici, voor ons signaleren en aan de kaak stellen.
---
Update 29 mei: Ik ben iets te kort door de bocht gegaan met mijn opmerking dat Rodrik beweert dat economie geen wetenschap is. Wat hij zegt is vooral een klacht over de manier waarop dit vak wordt uitgeoefend op de hoogste nivo's, daar waar Reinhart en Rogoff werken. Rodrik:

It is cleverness, not wisdom, that advances academic economists’ careers. Professors at the top universities distinguish themselves today not by being right about the real world, but by devising imaginative theoretical twists or developing novel evidence

Het maakt voor mijn conclusie niets uit, integendeel zelfs.
---
foto: Carmen Reinhart.

Read more...

Mark Rutte, de NRC en de DNB geloven in sprookjes

Bestuurders roepen radeloos om meer vertrouwen terwijl het publiek steeds hopelozer wordt door de onheilstijdingen. Men gaat door met bezuinigen terwijl er wel een goede oplossing is.

Nu het steeds duidelijker wordt dat ondanks keihard snoeien en lastenverzwaring de crisis niet over gaat, begint het op te vallen dat politici en journalisten steeds wanhopiger smeken om vertrouwen. Bezuinigen en lastenverzwaring zijn de enige maatregelen waarover wordt gepraat, ook al is de enige onderbouwing een onjuiste vergelijking met huishoudboekjes die op orde gehouden moeten worden.

Het is een rare eenzijdige discussie, waarin de Keynsianen nauwelijks aan het woord komen. Daarom wordt de echte oplossing – stoppen met bezuinigen en de economie stimuleren – wordt maar zelden genoemd. Pas de laatste tijd komt hier een beetje verandering in dankzij mensen als Ewald Engelen en Bas Jacobs, zoals bijvoorbeeld hier:

De politiek weet het niet

Dagelijks zien we bestuurders met strakke gezichten beweren dat nieuwe bezuinigingen nodig zijn omdat we als klein landje afhankelijk zijn van de export. ‘Wij kunnen er ook niets aan doen,’ lijken ze te zeggen. Om ons moed in te praten vertellen ze ons dat het volgend jaar weer beter gaat. We moeten vertrouwen hebben in de toekomst en geld uitgeven, want dat is goed voor de economie.

Neem Mark Rutte bijvoorbeeld. Helemaal in lijn met de liberale ideologie zegt hij dat niet de staat maar de burgers moeten zorgen voor herstel (12e minuut in de video):

Hier vertelt hij aan Ferry Mingelen dat hij een ‘groene waas van herstel’ in de economie ziet. Het is voor hem reden om de bezuinigingen uit te stellen. Laten we als samenleving eens afspreken, zo stelt hij, dat we weer vertrouwen in de toekomst gaan hebben. Als jullie weer nieuwe spullen gaan kopen, dan zal ik de bezuinigingen uitstellen. Doen jullie dat niet, en krimpt de economie toch, dan gaan we natuurlijk weer extra bezuinigen. Het is maar dat u het weet, maar veel keuze heeft u niet.

Dat de wanhoop hierdoor natuurlijk alleen maar groter wordt lijkt hij niet te beseffen. Iedereen ziet dat hij behalve enthousiasme en mooie woorden niets te bieden heeft en concludeert: Rutte heeft geen kleren aan  weet het dus ook niet.

Waakvlamjournalistiek en radeloosheid op tv

Op televisie is het misschien nog wel het ergst. Bij de aankondiging van nieuwe maatregelen wordt ons vaak wijs gemaakt dat het ‘geld op is.’ (Dit is onzin, want in Frankfurt kunnen ze met een druk op de knop vele miljarden euro’s maken).  En ook over zogenaamde tegenvallers wordt vaak kritiekloos bericht, zoals begin dit jaar in het NOS Journaal:

Na het zien van een nieuwsitem als dit is het geen wonder dat mensen geen vertrouwen meer hebben in de toekomst. Bezuinigen is onvermijdelijk. Elke duiding, context of uitleg ontbreekt. Het is om gek van te worden.

In de kranten is het al niet veel beter. Donderdag 16 mei demonstreert de economieredactie van NRC Handelsblad
dat ze of te schijterig zijn, of geen benul hebben van economie. Het redactioneel van die dag, met de titel De waakvlam-economie, gaat over de almaar krimpende economie. Over de oorzaken zeggen ze:

De bezuinigende overheid zelf houdt intussen de hand op de knip en investeert ook fors minder dan voorheen. De particuliere sector zal dus de ijzers uit het vuur moeten halen, zowel in het binnenland als, via de export, het buitenland.

Dat de overheid niet hoeft te bezuinigen omdat ze tegen negatieve rente kan lenen wordt niet vermeld. En ook hier valt de liberale ideologie op, het is of Mark Rutte aan het woord is.

Daarna constateert de redactie dat we dat we voor verbetering niet kunnen rekenen op de particuliere sector en de export. Waarom dat zo is, wordt niet uitgelegd. De particuliere sector zit door de crisis met te veel schulden en moet afbetalen. En op de export kunnen we ook niet rekenen want in het buitenland gaat het even slecht. Dat is overigens voor een deel ook onze schuld want Nederland (samen met Duitsland) eist van Zuid-Europese landen dat ze bezuinigen.
En net als Mark Rutte heeft ook NRC een oplossing om de groei weer terug te krijgen waarbij beroep gedaan wordt op vertrouwen:

Vertrouwensherstel bij huishoudens en bedrijven is daarvoor de belangrijkste voorwaarde, zeker als de overheid aan de kant blijft staan.

Op een voorwaarde:

… dan moeten burgers en ondernemers wel weten dat het beleid op de rails staat en niet, voor de zoveelste maal, onverhoeds wordt omgegooid. Als het kabinet-Rutte niet direct kan of wil bijdragen aan de economische groei, dan zijn rust en voorspelbaarheid het minste wat van haar gevraagd kan worden.

 Dat is het dus: de overheid moet even … tjsa wat eigenlijk? Doorgaan met bezuinigen? Als het maar voorspelbaar is, dan komt het vertrouwen vanzelf weer terug is het devies. Ook dit is dus Krugmans vertrouwensfee.

Ooit adverteerde NRC met de leuze dat zij ‘de slijpsteen van de geest’ was. Wat hebben ze met die slijpsteen gedaan? Van die scherpe geest van toen is niet veel meer over. Dit lijkt meer op waakvlam-journalistiek.

Niemand durft het te zeggen

De discussie over bezuinigen begint steeds meer te lijken op die tussen creationisten en evolutiebiologen. Het feit dat we er nog steeds over praten is merkwaardig want het staat vast dat bezuinigen de recessie erger maakt. Voorstanders van bezuinigen hebben geen goede argumenten en de feiten laten dit ook zien: 3 recessies op een rij nu, ondanks, nee, dankzij de vele miljarden die Nederlandse overheid heeft bezuinigd. In de landen om ons heen, Groot-Brittannië, Ierland, en Zuid-Europa is het ook overduidelijk zichtbaar.

Vrijwel iedereen, zelfs bij het IMF, is er nu van overtuigd dat bezuinigen fout is. Het probleem in Nederland is echter dat de bezuinigings-fundamentalisten niet de eerste de besten zijn. Bij de Nederlandse Bank bijvoorbeeld zijn ze er nog steeds vast van overtuigd dat bezuinigingen noodzakelijk zijn. Je vraagt je af of daar alleen boekhouders en geen economen werken.

Door al deze radeloosheid zou je haast gaan denken dat de er geen oplossing is. Maar die is er wel degelijk, zoals Paul Krugman uitlegt in zijn vorig jaar verschenen boek  End this depression now. De Nederlandse overheid, in samenwerken met andere landen in Europa kunnen deze crisis binnen een paar maanden beëindigen, door te stoppen met bezuinigen, de uitgaven in plaats daarvan te verhogen, het liefst door te investeren in infrastructuur, energievoorziening en maatregelen tegen klimaatverandering. Het samenwerkingsverband is er zelfs al: de EU, waardoor ook wordt voorkomen dat een deel van die investeringen weglekt naar het buitenland.

Japan, dat bijna twintig jaar lang problemen heeft gehad, laat zien dat dat kan, ook met een veel grotere staatsschuld dan wij hebben.

En, niet minder belangrijk, de financiële sector moet gesaneerd worden. Maar vooral: stoppen met klagen over tegenvallers en smeken om vertrouwen.

Toch gaat het bezuinigen maar door omdat niemand, net als in het sprookje van die keizer, tegen Rutte durft te zeggen hoe dom hij is. In ieder geval niemand die op een positie zit waar naar geluisterd wordt.

----
Deze post staat ook op Sargasso
Illustratie: Cosmic Kitty

Read more...

De groene waas van Mark Rutte

Ik heb dit interview van Mark Rutte in april dit jaar helaas gemist. Helaas, want dit is Rutte het cliché mannetje op zijn best. Hij toont zich hier de schoolmeester die voor de klas staat en dan afspraken gaat maken met zijn leerlingen. "Als jullie beloven dat je hard werkt dan krijg je van mij goede cijfers". Niet dat die leerlingen een keuze hebben natuurlijk. Aan dit soort schoolmeesters had ik toen ook al een hekel. Mannen die uit onzekerheid lachen.

Mark Rutte werd 11 april 2013 in Nieuwsuur geïnterviewd naar aanleiding van het afsluiten van het sociaal akkoord. Hij vertelde aan Ferry Mingelen dat hij een "groene waas van herstel" in de economie ziet. Het is voor hem reden om de bezuinigingen uit te stellen. Laten we als samenleving eens afspreken, zo stelt hij, dat we weer vertrouwen in de toekomst gaan hebben. Als jullie weer nieuwe spullen gaan kopen dan zal ik de bezuinigingen uitstellen. Doen jullie dat niet, en krimpt de economie toch, dan gaan we natuurlijk weer extra bezuinigen. Het is maar dat u het weet, maar veel keuze heeft u niet.



Transcript van deel van interview Ferry Mingelen met Mark Rutte

Nieuwsuur, 11 april 2013

[12:10] Ferry Mingelen: Kritiek is dat u belangrijke maatregelen hiermee uitstelt. Veel wordt opgeschoven naar 2016, bezuinigen die nodig zijn om het tekort in 2014 op de 3 procent te houden worden voorlopig uitgesteld, het kabinet neemt geen beslissingen, stelt alleen maar uit.
Mark Rutte: Ik ben het met die kritiek uiteraard oneens om de volgende twee redenen. In de eerste plaats die begroting 2014. We zien op dit moment in Nederland een zekere groene waas van herstel. Het komt heel voorzichtig. De export trekt op dit zelfs fors weer aan. Daar zien we zelfs een heel stevig herstel. Ee export is cruciaal voor banengroei. Wat we nu willen bereiken is dat we zeggen tegen Nederland, werkgevers, werknemers en Kabinet hebben dit historisch akkoord gesloten. Dit in zichzelf geeft vertrouwen. Mensen zijn natuurlijk, dat begrijp ik aan het somberen vanwege allerlei slechte cijfers. En ook mensen die zelf geraakt worden door die cijfers, bijvoorbeeld doordat ze werkloos worden of hun huis moeilijk kunnen verkopen. Laten we nu stoppen met somberen. Wij kunnen met elkaar, wij hebben alles daarvoor in huis een van de sterkste economieën van de wereld weer worden. We zitten in die top, maar we moeten weer echt naar de top en dan heb je dus die bezuinigen voor 2014 niet nodig. Zou later dit jaar blijken dat we die 3% niet halen zonder extra bezuinigingen dan zullen we alsnog die maatregelen nemen met Prinsjesdag. Maar ik vind dat we als samenleving nu ook echt de hand moeten schudden met elkaar. Werkgevers, werknemers, Kabinet moeten zeggen: laten we nou dit akkoord een kans geven en het vertrouwen herstellen.
FM: Maar die kans kan toch maar een paar maanden duren? Binnen een paar maanden zegt u dus moet blijken of die voorzichtige groei van de economie al die bezuinigingen overbodig maken. Het is nu april, dus voordat er iets geregeld is, is het al weer later en in het najaar moet u dan die bezuinigingen … dat is toch wel een beetje een gokbeleid. Want in die paar maanden kan er dan zoveel gebeuren.
MR: Meneer Mengelen, er staat [geloof ik] geen camera op u gericht maar u kijkt er zo somber bij. Als we zo somber blijven kijken dan gaat het inderdaad niet lukken. Maar de grote vraag is ...
FM: ... sceptisch is het woord...
MR: ... ja sceptisch, professioneel, als journalist moet u dat natuurlijk doen. Maar als we nou als land eens een keer besluiten om die deken van negativisme weg te trekken, om met elkaar te besluiten om wel die auto die we rijden – die auto is nu 13, 14 jaar oud, we gaan eens een keer een nieuwe auto kopen. We zijn inmiddels uit het huis aan het groeien want het aantal kinderen is toegenomen. We gaan eens een keer dat nieuwe huis kopen. We nemen dat kleine beetje risico. We hebben dat vertrouwen. Dan kunnen we met elkaar dat Centraal Plan Bureau [overslaan] en nou komt de crux: Als nou blijkt, richting Prinsjes dag dat we die drie procent niet halen dan moeten natuurlijk extra maatregelen nemen, dat spreekt voor zich. Maar ik vind dat we dat nou eens een kans moeten geven met elkaar. Echt met elkaar zeggen als land: laat we die hele [onverstaanbaar] doen. Wij als sociale partners en Kabinet de samenleving en het vertrouwen herstellen.
FM: Geeft u hier eigenlijk de economen gelijk die zeggen: "Je moet in deze tijd niet gaan bezuinigen. Het Kabinet zit veel te hard op die bezuinigingslijn. Onverstandig. Het smoort de economische groei". In feite doet u dat nu ook. U stelt de bezuinigingen uit en u zegt laat die economische groei tot stand komen.
MR: Nog eens een keer: we stellen geen bezuinigingen uit want die waren ook voorzien voor 2014. Dus wat we nu doen ...
FM: ... ja het is de vraag of die doorgaan ...
MR: ... ja maar het moment om dat besluit te nemen, ook politiek met elkaar is natuurlijk met Prinsjesdag. We hebben begin maart de cijfers gehad van Centraal Planbureau. Die laten zien dat we volgend jaar over 3% heen gaan. Dan zullen veel mensen denken: “hou eens op over die drie procent”. Dat is geen doel op zichzelf, maar je moet op een gegeven moment die groei van die schuld, van die staat onder controle krijgen anders moet je uiteindelijk een veel te hoge rekening betalen. Dat waren de cijfers zoals we die kennen. We krijgen nieuwe cijfers in de aanloop naar Prinsjesdag en we hebben nu een kans als samenleving waar die groene waas er is. Waar een aantal belangrijke economische indicatoren ietsjes beter gaan, waar met name de export fors beter gaat om tegen elkaar te zeggen laten we dat Centraal Plan Bureau verslaan en in augustus laten zien dat onze economie sterker groeit dan we dachten. [15:52]

Read more...

Jan, Piet Tjoris en Corneel maar niet Thierry Baudet hebben baarden

In de HP/de Tijd No 2 van dit jaar staat een interview met Thierry Baudet. Het is een staalkaart van conservatieve thema's. De wereld gaat ten onder door decadente elites die onze cultuur te grabel gooien:

... "onze politieke elites lijden aan oikofobie, het tegenovergestelde van xenofobie: een ziekelijke afkeer van de eigen cultuur. die verdunnen ze door massa-immigratie, door zelf bestuur over te hevelen naar Brussen, door afschuwelijke gebouwen neer te zetten, door rare, onbegrijpelijke kunst en atonale muziek, door de kerken te beschimpen, onze hele traditie te grabbel te gooien. Ik dacht: wat is hier aan de hand?!”

en

“Als je over de amsterdamse grachten loopt of door Parijs: het is allemaal zo a-dem-be-ne-mend mooi. En ik kan niet begrijpen wat er in ons gevaren is dat het idee hebben dat we daarmee moeten breken, dat het niet meer kan, niet meer mag; dat als je nu dingen maakt, het moet shocker en vervreemden”

Een variant hierop is de pose van under dog die conservatieven graag aannemen. Baudet doet dat natuurlijk ook, maar de manier waarop is wel heel erg grappig:

"Iedereen om me heen was liberaal, links … ik zie mezelf als een intellectuele piraat, die verloren schatten op vergeten eilanden opgraaft”

Nee fout, dat zijn schatgravers die dat doen, niet de piraten. Een piraat is iemand die schatten steelt van eerbare handelaren op koopvaardijschepen om deze vervolgens te begraven op onbewoonde eilanden. Ook zal hij zeker niet vergeten waar de schat ligt. Als de schat niet wordt opgegraven door de "eigenaar" dan komt dat doordat deze bij zijn laatste kaap'ren vaart is gesneuveld.

Het doet mij denken aan een liedje van voor Thierry's tijd, toen mannen nog mannen waren:

Allen die willen te kaap’ren varen

Moeten mannen met baarden zijn

Jan, Pier, Tjoris en Corneel

Die hebben baarden, die hebben baarden

Jan, Pier, Tjoris en Corneel

Die hebben baarden zij varen mee

Toch maar eerst een baard kweken voor je gaat schatgraven, er liggen overal piraten op de loer.

Hier is de versie uit die vermaledijde jaren 70 toen mannen nog wel baarden hadden:

Read more...