De omgekeerde wereld

Ik ken Mr. Fish van zijn vaak rake politieke cartoons. Nee, niet de Mr. Fish uit de Marvel Comics, maar deze Mr Fish, die tekent voor Harpers en Truthdig. Hij tekent rake cartoons waar je niet echt om kan lachen - maar er valt tegenwoordig dan ook weinig te lachen in de politiek. Maar hij kan ook goed schrijven, zo blijkt. Mr. Fish heeft een klacht.

Hij beklaagt zich dat er zo weinig terecht gekomen is van die mooie wereld die ons beloofd werd in de sixties. In de jaren 70 werd hij volwassen, net op het moment dat idealisme werd vervangen door markt en 'greed is good'. In zijn woorden:

In fact, there was a definite sense while growing up in the early ’70s that, finally, after a very deliberate and concerted effort by a dedicated group of very brave and very imaginative baby boomers, all the repressive social apparatus that had found its fullest expression by the middle part of the 20th century had been unraveled by the emergence of the counterculture and the growing popularity of a number of different literary, social and art movements, including the beatnik movement, the civil rights movement, bebop and cool jazz, abstract expressionism and action painting, protest folk, modern dance, Theater of the Absurd, neorealism and art house films, gonzo and New Journalism, the Confessionalist movement among poets, the feminist movement and the satire boom.

De lange strijd tegen de dictaturen die in het begin van de 20e eeuw waren opgekomen en veel onheil hadden aangericht was, in ieder geval in het Westen, gewonnen. Ook was de cultuur veranderd: het establishment was verslagen en de tegen cultuur was zelf establishment geworden. De wereld lag open, de Westerse cultuur was op haar hoogste punt van democratie aangekomen. Alles was nu mogelijk. Alle idealen van emancipatie van vrouwen, arbeiders, armen en onderdrukten in de derde wereld zouden nu eindelijk werkelijkheid worden. Maar toen kwamen de jaren 80 en was het afgelopen:

Gone, suddenly, was the worldwide peoples movement that had promised to socialize empathy, communalize self-reliance, intellectualize the passions of the id and to institutionalize a radical intolerance of institutions. In its stead was something that appeared to be its opposite, exemplified by such things as the war on drugs, the yuppie movement, Reaganomics and fashion trends that, like a network of completely perplexing diseases, sociologists are still wary to approach for close analysis for fear of contracting a truly virulent strain of Jan Hammer.

Wat is er toch gebeurd met al die idealen uit die jaren? Hoe zijn die zo grondig uit onze cultuur verdwenen? Waren die idealen zo oppervlakkig? Of zijn de mensen die die idealen uitdroegen allemaal omgekocht door het kapitalisme op het moment dat ze opgenomen werden in het establishment dat ze altijd zo bevochten hadden?

Waarschijnlijk is het beide een beetje waar. Natuurlijk waren veel idealen te hoog gegrepen en is de praktijk weerbarstiger dan je denkt. En natuurlijk geldt ook voor deze idealisten dat het hemd vaak nader was dan de rok, mensen blijven mensen toch?
Maar is dat de volledige verklaring? Ik denk het zelf niet. Al in de jaren 60 was er een tegenbeweging, vooral in de Verenigde Staten die zich altijd heeft verzet tegen de New Deal, de controle van de staat op de "vrije markt". Nu komen we er langzaam aan achter dat zij de langere adem hadden. In de jaren 70 was de omslag. Al onder Carter werd er bezuinigd en gedereguleerd en met de komst van Margaret Thatcher en Ronald Reagan kwam deze conservatieve onderstroom aan de macht. Zij hadden zelfs een profeet: Ayn Rand. Veel van ondernemers die in de jaren 90 rijk werden in de IT en andere bedrijfstakken lieten zich door haar filosofie van het individualisme inspireren. Het is de omgekeerde wereld vergeleken met het idealisme van de jaren 60. Vanaf nu zouden niet meer idealen maar de markt de wereld regeren.

Adam Curtis heeft een documentaire gemaakt over deze verandering. Hij al eerder laten zien dat hij in staat is om een geschiedenis te vertellen op een originele manier. Het is een serie van 3 documentaires van 1 uur die deze weken op de BBC wordt uitgezonden. Vanavond (30 mei 2011) is deel 2 van de serie te zien op BBC2. Hier is het begin van het eerste deel, de hele 1e aflevering is op YouTube te zien. Zeer aanbevolen, als u de zelfde vragen heeft als Mr. Fish deze Koekebakker.

Read more...

Tijden van toenemende euroangst

"Het debat [over de EU-begroting] was symptomatisch voor een vraag die Nederlandse politici zich de komende jaren vaker zullen moeten stellen: hoe ga je, in tijden van toenemende euroangst onder je eigen bevolking, om met de Europese Unie? Het openlijk belijden van sympathie voor die Unie is een zekere manier om de sympathie van je eigen kiezers te verliezen. Zeker voor partijen aan conservatieve kant van het politieke spectrum, zoals PVV, CDA, VVD, SP en de PvdA.

Tegelijkertijd is een goed werkende Unie essentieel om de huidige problemen het hoofd te bieden, betoogde Kamerlid Henk Jan Ormel (CDA): financiële crisis, klimaatverandering, volksverhuizingen, dreigende energietekorten, voedsel- en waterschaarste, opkomst van Azië. „Het is maar goed dat het schip van Nederland in konvooi vaart en daar niet in zijn eentje ronddobbert.” (NRC, vrijdag 27 mei 2011. p26-27)

Ik ben het helemaal met Henk Jan Ormel eens, maar waarom gaat de discussie daar helemaal niet over?

De problemen met Europa zijn geen foutje maar "by design". De manier waarop men in de jaren negentig een eenheid van Europa probeerde te maken is typisch voor die tijd. Er werd niet nagedacht over wat eenheid betekent maar liet de markt het (denk) werk doen. Of, beter geformuleerd: eerst maken we één Europese markt met één munt dan volgt de politiek vanzelf wel. Het is een schoolvoorbeeld van neoliberaal technocratisch denken.

Die markt en die munt zijn er nu en wat we zien is hoe de politiek zich bezig houdt met de gevolgen daarvan, terwijl van eenheid geen sprake is.

Read more...

Het plan van de Republikeinen is: sterf snel

Afgelopen dinsdag hebben de Democraten eindelijk weer een tussentijdse verkiezingen gewonnen, nog wel een district dat al 40 jaar Republikeins stemde: Democrate Kathy Hochul won in New York, district nr. 26 (NY26). Na twee jaar aanmodderen met een voorzichtige Obama, die steeds meer concessies begon te doen aan de Republikeinen, begint het er op te lijken dat Democraten misschien toch wel een kans hebben in 2012. De Republikeinen hebben dit over zichzelf afgeroepen want zij worden nu afgerekend op hun standpunt over Medicare

Medicare is de publieke verzekering voor mensen ouder dan 65 jaar, een beetje vergelijkbaar dus met onze oude ziekenfondsen, maar dan alleen voor ouderen. Iedereen die jonger is dan 65 is zelf of via zijn werkgever verzekerd bij een particuliere verzekering. Deze verzekeringen zijn echter heel duur. Hoe duur hangt af van van je leeftijd, geslacht en medische voorgeschiedenis - en die voorgeschiedenis is dan ook vaak een reden dat mensen zich niet kunnen verzekeren. Zwangere vrouwen kunnen zich bijvoorbeeld niet verzekeren: zwangerschap is een "medische conditie". De meeste mensen zijn via hun werkgever verzekerd maar dat heeft tot consequentie dat als iemand wordt ontslagen hij of zij dan niet alleen inkomen, maar ook de verzekering kwijt is. In deze tijden van economische crisis zijn veel mensen hierdoor in de problemen geraakt. De Republikeinen hebben hiervoor geen oplossing, integendeel, volgens hen moet de burger niet op de overheid rekenen maar moet hij voor zich zelf zorgen - ook al moet men daarvoor zijn huis verkopen of een persoonlijke lening nemen om de dokter te kunnen betalen. Alan Grayson legt uit wat het plan van de Republikeinen werkelijk inhoud:



Deze discussie vond 2 jaar geleden plaats toen de strijd ging over hervorming van het verzekeringsplan voor iedereen die niet verzekerd is via Medicare. Grayson is in 2010 helaas wel zijn zetel (in een conservatie district) verloren, maar achteraf zou hij nog wel eens gelijk kunnen krijgen met deze strategie.

De strategische fout van de Republikeinen
Het begint er nu steeds meer op te lijken de Democraten kunnen winnen op dit onderwerp. Dat deze mogelijkheid er is hebben ze te danken aan de Republikeinen zelf. Iedereen had verwacht dat de Republikeinen zouden komen met een plan waarin zou worden bezuinigd op Social Security (vergelijkbaar met onze AOW) maar ze kwamen daarentegen met een plan om Medicare te privatiseren: ouderen krijgen in hun plan een soort bonnen die ze kunnen gebruiken om op de markt een ziektekostenverzekering te kopen. De totale hoeveelheid geld die wordt uitgegeven aan deze deze bonnen zal uiteindelijk minder zijn dan de totale kosten voor Medicare, anders is het geen bezuiniging. Waarom de Republikeinen nu juist Medicare hebben gekozen om op te bezuinigingen - en feitelijk af te schaffen - is niet duidelijk. In 2009 voerden ze juist nog campagne met de beschuldiging dat de Democraten, ja het is niet te geloven, op Medicare wilden bezuinigen - wat niet waar was, maar daar gaat het nu even niet om. Het is nog onbegrijpelijker als je weet dat dit programma bij ouderen geliefd is, en ouderen de grootste doelgroep zijn van de Republikeinen.

Kijk bijvoorbeeld hoe deze Republikeinse Congresman wordt aangevallen door kiezers in zijn district bij een presentatie van zijn plannen. Hem wordt gevraagd hoe het zit met zijn eigen ziektekostenverzekering die hij van staatswege ontvangt, die krijgt hij toch ook van de overheid? Waarom geeft hij zelf niet het goede voorbeeld en neemt hij geen particuliere verzekering?



Aanvallen in plaats van verdedigen
De Democraten zien nu plotseling een kans om Republikeinen aan te pakken. Kathy Hochul heeft met haar overwinning laten zien dat je daarmee zelfs kan winnen in uiterst conservatieve districten. In plaats van zich op te stellen als voorzichtige hervormer heeft zij zich opgeworpen als verdediger van deze sociale voorziening.

Ook op een ander punt lijkt een begin gemaakt te worden met een betere strategie om de Republikeinen te bestrijden. Democraten proberen eindelijk niet meer "mee te denken" met de Republikeinen over de staatsschuld, waarbij ze proberen over te komen als verstandige, en zuinige bestuurders om zich af te zetten tegen het clichébeeld "tax and spend" Democraat. In de Senaat hebben Democraten nu blijkbaar gekozen voor een andere lijn. In de debatten over het begrotingstekort is volgende figuur gepresenteerd:

Hierin is goed te zien wat de belangrijkste oorzaak van de schuldproblemen is: het beleid van George W. "Mission Accomplished" Bush. Door zich niet te verdedigen tegen het "tax and spend" beeld maar zich in plaats daarvan te richten op de misstanden die zijn veroorzaakt door Republikeinen nemen hun kansen toe in de race om het Presidentschap. Dit is opmerkelijk want tot nog toe deden de Democraten precies het tegenovergestelde door zich alleen maar verdedigend op te stellen en handreikingen naar de Republikeinen te doen. Dit was een nogal deprimerende aanblik die weinig indruk maakte waardoor veel Democratische kiezers bij de verkiezingen thuis bleven. Dat was de werkelijke oorzaak van het verlies in 2010. Maar er kan natuurlijk nog van alles en nog wat gebeuren.

Read more...

De NRC, de economische crisis en de verwende jeugd

De krant is een meneer zeggen ze wel eens, maar vandaag is de NRC een ouwe heer.
In het redactioneel van 23 mei 2011 over de verkiezingen in Spanje en elders in Europa stelt zij dat er een trend is waar te nemen:

Partijen die nu in crisistijd verantwoordelijkheid dragen, worden gestraft.

Volgens NRC-Handelsblad is hiervoor een "simpele verklaring":

Veel burgers voelen zich niet verantwoordelijk voor de economische crises en geven liever de schuld aan de regeringspartij die voorhanden is. Maar er is meer aan de hand. In Spanje werden de verkiezingen overvleugeld door het jeugdprotest dat, als een kopie van de beweging in Egypte, de pleinen van de grote steden bezet houdt. De boodschap van dit protest is vooral: Tegen! De jongeren zijn tegen de twee grote partijen die afwisselend regeren en meer of minder corrupt zijn. Ze zijn tegen een gedereguleerde economie die hun flexibele arbeidscontracten wegsnijdt en ook geen betaalbare woningen produceert.
Dat oogt een beetje verwend.

Dat zittende regeringen worden afgestraft voor het slechte economisch beleid dat op dit moment wordt gevoerd, is een natuurlijk een open deur. Maar wat wordt er bedoeld met "liever de schuld geven", en welke verantwoording moet de burger dan nemen?

In Spanje is de nood op dit moment heel groot met een werkloosheidspercentage van maar liefst 21%. De reden dat de werkloosheid zo hoog is is dat een implosie van de huizenmarkt in Spanje heeft plaatsgevonden. Deze is het gevolg van de monetaire politiek van de ECB. Ook de oplossing van deze crisis wordt door het zelfde monetaire beleid geblokkeerd. Het land moet "als straf" voor het wanbeleid van die zelfde ECB hard bezuinigen waardoor de economie alleen maar verder krimpt. Is het vreemd dat burgers hun ongenoegen uitten over het dereguleren en bezuinigen dat ons die crisis alleen maar erger maakt?

Als de krant zo graag wil dat de verantwoordelijken van deze crisis worden gestraft, kan zij beter een redactioneel schrijven over het bestuur van de ECB in plaats van de jeugd in Spanje die de gevolgen van het monetaire wanbeleid van de ECB in Europa aan de lijve ondervindt.

Read more...

Grenzen van 1967 zijn "Auschwitz" Borders vogens Wiesenthal Centrum

Dit is de officiële reactie van het Siemon Wiesenthal Center op Obama's speech over zijn plannen voor het Midden-Oosten:

"Auschwitz" Borders: A term coined by Israel's Foreign Minister Abba Eban who warned that a return to pre-1967
Six Day War borders would be Auschwitz borders for Israel.

The Simon Wiesenthal Center commended President Obama's call for further democratization in the Arab world but expressed deep disappointment that he called for Israel's return to the pre-June 1967 borders.


"We welcome the President's recognition of Israel's security needs and that Hamas cannot be a partner in the peace process, but a call to a return to 1967 borders as the basis for negotiations, even with 'land swaps' is a non-starter, when at least half of the Palestinian rulers are committed to Israel's destruction," said Rabbis Marvin Hier and Abraham Cooper, founder and dean, and associate dean of the Simon Wiesenthal Center.

Dit is op zijn zachtst gezegd een merkwaardige stelling: hoe kan het dat de grenzen die tot nog toe met succes zijn verdedigd, nu onverdedigbaar zijn geworden?

Wat wel klopt is dat Netanyahu en het Wiesenthal Center proberen het onverdedigbare te verdedigen: de illegale nederzettingen op Palestijns land. Zie bijvoorbeeld deze kaart waarop staat aangegeven hoeveel land door Israël is bezet en wat nog over is van de Palestijnse gebieden.

Read more...

The literati sent out their minions to do their bidding

Newt Gingrich, een van de kandidaten voor de Presidentsverkiezingen in 2012, heeft een poëtische inslag. Lees dit hardop als een gedicht:

The literati sent out their minions to do their bidding.
Washington cannot tolerate threats from outsiders who might disrupt their comfortable world.
The firefight started when the cowardly sensed weakness. They fired timidly at first, then the sheep not wanting to be dropped from the establishment’s cocktail party invite list unloaded their entire clip, firing without taking aim their distortions and falsehoods.
Now they are left exposed by their bylines and handles.
But surely they had killed him off. This is the way it always worked. A lesser person could not have survived the first few minutes of the onslaught. But out of the billowing smoke and dust of tweets and trivia emerged Gingrich, once again ready to lead those who won’t be intimated by the political elite and are ready to take on the challenges America faces.

Het was een slechte week voor Gingrich. Op de Amerikaanse versie van "Buitenhof", Meet the Press had hij het moeilijk. Meestal worden daar alleen maar luie vragen gesteld door de presentator David Gregory. Hij is dan ook niet te vergelijken met onze Clairy Polak of Peter van Ingen. Gingrich werd deze keer echter geconfronteerd met zijn eigen gedraai over ziektekostenverzekeringen. In de jaren 90 had hij altijd verkondigd voor verplichting (de 'individual mandate') te zijn maar tegenwoordig is plotseling furieus tegen. Hoe kan dat? Moeilijke vragen had Gingrich van Gregory echter niet verwacht, en waarom zou hij ook, want dat is in dat programma niet gebruikelijk.

Later in de week bleek dat ook nog eens een rekening heeft uitstaan bij een juwelier voor maar liefst 5 ton.

Mister family values
Stephen Colbert grapte dat hij waarschijnlijk verlovingsringen in bulk had ingekocht want Newt Gingrich is namelijk 3 keer getrouwd. Twee keer heeft hij zijn vrouw verlaten en met zijn met een minnares te trouwen. De verklaring die hij daarvoor had is overigens ook komisch: "Passion for the country" was de oorzaak voor het overspel (benadrukking van mij):

There's no question at times of my life, partially driven by how passionately I felt about this country, that I worked far too hard and things happened in my life that were not appropriate. And what I can tell you is that when I did things that were wrong, I wasn't trapped in situation ethics, I was doing things that were wrong, and yet, I was doing them.

We kunnen in Nederland lachen om dit soort clowns, maar het zijn clowns met grote macht en invloed in de Amerikaanse politiek. Newt Gingrich kreeg die positie toen hij in 1994 werd gekozen tot Speaker of the House. In de jaren 90 was deze man aanvoerder van de zogenaamde Republikeinse Revolutie toen de Republikeinen in november van dat jaar de Mid Terms met grote meerderheid wonnen. Voor het eerst in 40 jaar hadden ze de meerderheid in beide kamers van het Congress. De Democraat Bill Clinton zat net 2 jaar in het Witte Huis.
Gingrich en de Republikeinen voerden campagne voor fatsoen en christelijke familiewaarden. Het was onder zijn leiding als Speaker dat de jacht werd geopend op de President die werd beschuldigd van immoraliteit en bedrog. Enkele bekende - en minder bekende schandalen uit die tijd: Whitewater, Troopergate, de "moord" op Vincent Foster, en natuurlijk de affaire met de Witte Huis stagiaire Monica Lewinsky met wie hij “geen seks” had gehad. Geen enkele beschuldiging bleek waar te zijn behalve dat hij een verhouding heeft gehad met Lewinsky en het feit dat hij daarover had gelogen. Deze zware beschuldiging culmineerde in het impeachment proces proces tegen Clinton, de poging om Clinton af te zetten als President.

De literati
Dit alles speelde zich af toen hij zijn vrouw bedroog tijdens zijn tweede huwelijk. Ook werd zijn gedrag als parlementariër onderzocht door de House Ethics commissie. Hij had geld dat hij had gebruikt voor politieke campagnes van de belasting afgetrokken en daarover later gelogen voor die zelfde commissie terwijl hij dus zelf op dat moment de President van liegen beschuldigde.
Het is een wonder dat deze man, overspelpleger, leugenaar en hypocriet, campagne kan voeren voor christelijke familiewaarden en nog serieus genomen wordt. Hij is regelmatig te zien op Amerikaanse TV zonder dat hem ook maar een keer iets wordt gevraagd over dit verleden. Als dat dan toch een keer gebeurd, zoals afgelopen zondag dan beschuldigt hij de media van vooringenomenheid tegen zijn persoon, terwijl het juist diezelfde media zijn die er voor zorgen dat Gingrich nog steeds een politicus is van (enige) betekenis. En dat is toch vreemd want Gingrich is een clown die door de literati en hun knechten al lang geleden afgevoerd had moeten worden uit de comfortabele wereld van Washington. Iemand als Gingrich (en hij is echt niet de enige) kan alleen maar zoveel invloed hebben omdat hem nooit de vuur aan de schenen wordt gelegd, omdat hem nooit wordt gevraagd hoe dat zit met die affaires terwijl hij tegelijkertijd zijn campagne baseert op morele waarden. In plaats daarvan wordt Gingrich in serieuze nieuws en discussie programma’s zoals Meet the Press geplaatst tegenover een gematigde Democraat en wordt er braaf gediscussieerd maar de literati nemen nooit stelling en blijven “objectief” want dat is de code in de media in de VS. Wie die code breekt ligt er uit en wordt niet meer serieus genomen. Dit is een van de redenen dat de democratie in America zo slecht functioneert en vrijheid van meningsuiting vaak niet meer is dan een holle kreet, want niemand heeft een mening of durft die te uitten.

Update 21 mei 2011: De kandidatuur van Gingrich is overigens vooral hopeloos geworden omdat hij in dit programma ook een faux pas begaat: hij bekritiseert het economisch plan van Paul Ryan en vooral de bezuinigingen op het medische programma voor ouderen (Medicare). "social engineering from the right". Oei, dat had hij niet moeten doen: vuile was hou je binnen.

Read more...

Het nieuws en alleen het nieuws

Keith Olbermann was lange tijd een van de weinige echt linkse commentatoren die op de Amerikaanse (kabel-)TV te zien waren bij de zender MSNBC. Hij nam als een van de weinigen in de Amerikaanse media duidelijk stelling tegen de oorlog in Irak. Totdat hij vorig jaar plotseling opstapte.

Een goede verklaring hebben we nooit gehad: had hij er genoeg van? Of hadden zijn bazen genoeg van zijn grote mond? Kort daarvoor had hij een conflict met zijn werkgever, de zender MSNBC (Onderdeel van NBC, dat eigendom is van General Electric) en was hij korte tijd geschorst wegens het geven van campagnedonaties aan Democraten. Iets dat voor presentatoren niet is toegestaan volgens het reglement van NBC want journalisten horen onafhankelijk te zijn. Nu was dat in het geval Olbermann idioot want iedereen die wel eens naar Countdown had gekeken wist waar Olbermann's politieke voorkeur naar uitging. Maar regels zijn regels was het oordeel van de directie. Echter binnen een paar dagen was Olbermann weer terug. NBC besloot onder druk van het massale protest van de kijkers voor deze keer een uitzondering te maken. (En bovendien legde de show geen windeieren want het had - voor dat type programma - een hoge kijkdichtheid.). Daarom kwam het toch als een verrassing toen hij enkele weken na deze gebeurtenis plotseling vertrok bij MSNBC.

Tot nog toe heeft Olbermann nooit een verklaring gegeven voor zijn vertrek. Iedereen neemt aan dat hij hierover een afspraak heeft gemaakt met zijn voormalige werkgever. Maar nu hebben we dan toch een verklaring. In de David Letterman Show gaf hij de volgende verklaring:

At some point in the last few years that I have been doing the news in the way that I do, it has occurred to me that the best place to continue doing the news in that way would be to do it at a place that is just in the news business and nothing else. It doesn’t also own an amusement park in Orlando, it doesn’t have outdoor advertising, or beet plantations in the Azures

General Electric is de eigenaar van MSNBC/NBC en het bedrijf verkoopt niet alleen nieuws, maar bijvoorbeeld ook kerncentrales, en dat (en andere zaken) gaat natuurlijk wringen op den duur. Want hoe kun je als mediabedrijf nog onafhankelijk nieuws brengen als je te gelijkertijd ook grote belangen hebt in de uitkomst van het nieuws? De schoring van Olbermann was in dat licht bezien dan ook bijzonder hypocriet.

Tenslotte, om een idee te geven van het soort van commentaar van Olbermann is hier de beroemde "rant" tegen Bush uit 2008:

Visit msnbc.com for Breaking News, World News, and News about the Economy

Read more...

Zieke partijpolitiek

Een belangrijke wet die Obama vorig jaar heeft ingevoerd is de Affordable Care Act, ook wel bekend als Obamacare. Deze wet moet een einde maken aan de situatie dat ongeveer 47 miljoen Amerikanen geen ziektekostenverzekering hebben. Door de nieuwe wet komt er hopelijk een einde aan de vaak schrijnende misstanden doordat mensen geen toegang krijgen tot goede medische verzorging. Door de nieuwe wet wordt verwacht dat veel meer mensen toegang zullen krijgen tot de gezondheidszorg en men verwacht dat hierdoor een tekort zal ontstaan aan vooral huisartsen (primary care physician). In de wet wordt bepaald dat er een commissie moet komen die hiervoor een oplossing moet gaan zoeken: de National Health Care Workforce Commission. Hoewel de wet nu bijna een jaar geleden is aangenomen heeft deze commissie echter nog niets kunnen doen. De Washington Post bericht (via Kevin Drum) (benadrukking van mij):

[...] in the eight months since its members were named, the commission has been unable to start any work.
The group cannot convene, converse or hire staff because $3 million that it needs for its initial year has been blocked by two partisan wars on Capitol Hill — strife over the federal budget and Republicans’ disdain for the health-care changes that Democrats muscled into law 14 months ago.
“We’ve been sort of hamstrung,” said Fitzhugh Mullan, a professor of medicine and health policy at George Washington University who is one of the 15 commission members appointed by the Government Accountability Office. The panel’s only activity so far, Mullan said, was a single conference call during which members were told they could not lobby members of Congress for funds or accept money to operate from foundations or anywhere else.

Slechts 3 miljoen dollar! Dat is alles waar het om gaat maar toch wordt dit door de Republikeinen tegengehouden. Sinds Midterm Elections van november 2010 hebben de Republikeinen een grote meerderheid in het Huis van Afgevaardigden. Zij gebruiken die nu om alles dat Obama doet te doen mislukken. Daarbij gaan zij zelfs zo ver dat de uitvoering van bestaande wetgeving wordt gedwarsboomd, politieke benoemingen worden getraineerd, of, zoals hier, de uitvoering van beleid ten behoeve van de volksgezondheid wordt gefrusteerd.

Dit is de manier waarop de Republikeinen de laatste jaren politiek bedrijven die fnuikend is voor een democratie: het is geen loyale oppositie maar een regelrechte ondermijning van de zittende regering. De praatjes van de radicale DJ’s van de rechtse “praatradio” (talkradio op middengolf zenders) zoals Rush Limbaugh zijn nu het beleid geworden van de partij:

Of course I want Obama to fail. And after this stimulus bill package passes, I want it to fail.

Dit heeft niets meer te maken met een felle doch levendige discussie tussen de zittende regering en de oppositie die normaal is voor een goed functionerende democratie. Dit gaat over de vraag hoe het land bestuurd moet worden maar over de vraag wie de macht heeft. Ik schets hier natuurlijk een ideaalbeeld dat ook in Nederland niet bestaat - we hoeven maar te kijken naar de verrichtingen van onze eigen partijen tijdens de kabinetsformatie - maar dit is de meest onverhulde vorm van cynische partijpolitiek die ik ken. In de strijd om de macht wordt op de koop genomen dat het land in een diepe recessie raakt, of dat mensen sterven omdat er geen goede medische voorzieningen zijn voor iedereen. Het enige dat voor de Republikeinen telt is winnen, want: winner takes all

Read more...

De daadkracht van deze regering

Klimaatverandering? Daar heeft men in dit kabinet nog nooit van gehoord. Milieu is geen thema voor deze regering en met veel daadkracht wordt de uitbreiding van het wegenpark aanpakt:

De minister hoopt in de toekomst wegen structureel sneller te kunnen verbreden of aan te leggen. Dat is mogelijk door inspraak en bouw gelijktijdig te organiseren, stelt ze, en niet in alle gevallen te wachten met de bouw totdat alle mogelijke juridische procedures zijn afgerond. Ook wil de minister het omgevingsrecht versimpelen, waarop in totaal tachtig wetten van toepassing zijn. „Die wetten op het gebied van bijvoorbeeld milieu en natuur zijn allemaal met de beste bedoelingen gemaakt en worden op zichzelf goed toegepast, maar het kan simpeler”, aldus de minister.

Over de mogelijkheid dat over een paar jaar deze wegen weer vollopen omdat mensen gebruik gaan maken van de nieuwe vervoer capaciteit wordt ook niet nagedacht. Wie dan leeft wie dan zorgt is het motto van dit kabinet. Het openbaarvervoer wordt geprivatiseerd en moet afslanken, maar als het om de aanleg en uitbreiding van wegennet gaat is er geld genoeg en is daadkrachtige staatsbemoeienis geen enkel probleem.

Read more...

Big Brother KPN

In de strijd om het hoofd boven water te houden maakt de KPN het nu wel heel bont want zij wil al uw mobiele internetverkeer gaan inspecteren, zo bericht de NRC. KPN gaat dat doen omdat zij wil weten wat u met uw internetverbinding doet. Bent u aan het e-mailen, bezoekt u websites of misschien wilt u telefoneren? Het bedrijf wil deze gegevens in de toekomst gaan gebruiken om een apart tarief voor bepaalde internet diensten, zoals Skype, te gaan heffen.

Bits of Freedom stelt dat dit een regelrechte inbreuk is op de Wet bescherming persoonsgegevens en de strafrechtbepaling die het afluisteren en aftappen van communicatie verbiedt.

Dit is bovendien een regelrechte aantasting van het principe van de netneutraliteit: netneutraliteit garandeert dat het medium internet niet gecontroleerd kan worden door overheden of bedrijven, maar dat iedereen in de wereld die is aangesloten op het net vrij informatie kan uitwisselen met iedere connectie. De definitie van netneutraliteit is simpelweg dit:

If I pay to connect to the Net with a certain quality of service, and you pay to connect with that or greater quality of service, then we can communicate at that level.

Voor de meeste andere media moet u per verbinding betalen: soms is dat per gesprek (telefoon), soms per kanaal (TV, Radio op de kabel) of per object: kranten, boeken en tijdschriften. Het unieke van internet is dat dit niet meer nodig is: zodra u verbinding heeft bent u verbonden met ieder ander op het net: een familielid dat is geëmigreerd naar Canada, grote bedrijven als Google en Microsoft, en elke andere informatiebron, zoals bijvoorbeeld deze website. U kunt via Skype bijna gratis bellen naar Canada, u kunt lezen over protestacties tegen de plaatselijke dictator en met eigen ogen zien of lezen hoe de geheime politie schiet op ongewapende burgers, maar u kunt ook gewoon naar mooie muziek luisteren. Dit is een doorn het oog van dictators en sommige (media-)bedrijven: Bedrijven omdat het bijna onmogelijk is om nog geld te verdienen aan informatie en dicatators omdat zij geen controle meer hebben over de informatie. Informatie is op internet vrij beschikbaar voor iedereen die een internetverbinding heeft.

Wat KPN wil is dat u voor elke handeling die u doet op internet apart moet gaan betalen: de verbinding met het Net is dan niet meer vrij, maar gekwalificeerd en KPN gaat bepalen hoeveel u moet betalen voor welke verbinding. Om dit technisch te kunnen doen moet zij al uw internet data inspecteren (dit heet Deep Packet Inspection - elk pakketje dat u verstuurd of ontvangt wordt opengemaakt om te kijken of u nog wel aan de betalingsvoorwaarden van KPN voldoet.

Wat is er toch gebeurd met dit bedrijf dat voortkomt uit de PTT in de goede oude tijd toen het briefgeheim nog heilig was en waarvan we wisten dat dit alleen door bezetters en dictators werd geschonden, maar toch niet in Nederland?

Read more...

Quote van de Dag: Christenunie tegen islam

De ChristenUnie gaat een hardere koers varen tegen de islam. Onder de nieuwe leider, Arie Slob, zal de koers naar rechts worden verlegd om kiezers terug te winnen.

„Wij staan voor de vrijheid van godsdienst, maar als mensen die hier naartoe komen onze vrijheden niet respecteren, of het nou gaat om homorechten, vrouwenrechten of die van andersgelovigen, moet er opgetreden worden.” Slob wil ook een harder standpunt innemen tegen islamitische dictaturen. „We moeten die twee zaken met elkaar verbinden.”

CU gaat ook meer inzetten op het thema minder overheid, meer samenleving.

De ChristenUnie kiest voor rechts. Met concurrenten CDA en SGP gaat zij in zelfde vijver vissen, maar dat is goed want ook Jesus was een visser.

Read more...

Quote van de Dag: Iedereen

In 2012 halen we een half miljard weg bij ontwikkelingssamenwerking, bezuinigen we 800 miljoen op ambtenarensalarissen en wordt voor 600 miljoen gesneden in de zorgtoeslag en voor 350 miljoen euro op de kinderopvangtoeslag. Iedereen gaat merken dat de overheid de crisis als buffer heeft opgevangen, wat tot een enorm gapend tekort en toenemende staatsschuld heeft geleid. Dat moeten we gaan terugbrengen en dat betekent dus ook dat mensen het gaan voelen.

Dit antwoordt Jan Kees de Jager in de Telegraaf op de vraag "Waar gaan de klappen vallen?". Volgens De Jager gaat iedereen het voelen. Uit zijn opsomming blijkt dat iedereen betekent: mensen die voor de overheid werken, mensen met een laag inkomen en arme mensen in het buitenland. Dat zijn veel mensen, maar dat is lang niet iedereen. Een categorie die in ieder geval buiten schot blijft zijn de veroorzakers van de crisis: bankdirecteuren. Een dag eerder melde de Telegraaf nog dat de ING het afgelopen kwartaal 12% meer winst gemaakt heeft in vergelijking met een jaar eerder: 1,38 miljard. Dat is alleen mogelijk dankzij die buffer van de overheid die iedereen nu moet afbetalen.

Er was helaas geen ruimte meer om hierover door te vragen: bijna de helft van het interview is gewijd aan de heugelijke mededeling dat onze Minister van Financiën nu eindelijk een vriend heeft en geen vrijgezel meer is. Iedereen wenst hem veel geluk.

Read more...

Ruziemaken met Cassius Catastrofus

Eergisteren zette ik de TV aan viel midden in de discussie met Mei Li Vos zonder dat ik wist waar het over ging. Ja ruzie met Geert Wilders, wat is er nieuw? Al snel vond ik de aanleiding. Vos betoogt op Joop dat de PVV niet waardig is om aanwezig te zijn bij de 4 mei herdenking want in het partijprogramma staat dat zij op 4 mei:

de slachtoffers van het (nationaal) socialisme herdenken

Mijn eerste gedachte was: Mei Li Vos is in de val gelopen. Zij doet precies wat Wilders en Bosma willen: die provoceren door gemene insinuaties te doen, die net op of over de grens van het betamelijke zijn.

In eerste instantie denk je dat de schrijver van de PVV-teksten, Martin Bosma, de zoveelste tekstuele provocatie heeft gedaan. Wat is er makkelijker scoren als socialistenhater dan het woord ‘nationaal’ tussen haakjes te zetten? Filosoof Rob Riemen signaleerde het ‘woordgrapje’ al vroeg in zijn boek ‘De eeuwige terugkeer van het fascisme’, maar bijna iedereen heeft er vorig jaar overheen gelezen. De PVV presenteerde haar programma op 23 april, en op 4 mei vorig jaar zat ik in de Nieuwe Kerk naast Fleur Agema, de nummer twee op de lijst. Ik wist toen niet dat zij wat anders zat te herdenken.

Een ander recent voorbeeld is de felicitatie van Geert Wilders aan de PvdA, die jarig is:

,,Gefeliciteerd Job met de 65e verjaardag van de PvdArabieren. Jullie gaven NL massa-immigratie en importeerden velen kanslozen en criminelen.

Het is het soort van gedrag dat ik goed ken uit mijn jeugd uit een Asterix en Obelix album van René Goscinny en Albert Uderzo: De Intrigant. Dit verhaal gaat over Cassius Catastrofus, een man die leeft van tweedracht. Overal waar hij komt weet hij de mensen aan het ruzie maken te krijgen en hij wordt daarom door Julius Caesar - altijd op zoek naar iets dat op kan tegen de toverdrank van de Druïde - ingezet als geheimwapen tegen de Galliërs.

De manier waarop Catastrofus te werk gaat verschilt niet van Wilders en Bosma, op de zelfde "subtiele"manier - door iets te suggereren - weten ze de mensen aan het ruzie maken te krijgen. En het lukt ze, met gemak. Ik stel me zo voor dat ze na zo'n geslaagde actie gniffelend toekijken, en tegen elkaar zeggen: "Zie je wel, lukt altijd!".

Er is geen (linkse) toverdrank die is op gewassen tegen deze strategie. Alleen eensgezindheid, en een beetje nadenken kan helpen. Uiteindelijk loopt het natuurlijk slecht af met de Intrigant: aan het einde van het verhaal wordt hij veroordeeld tot de Leeuwen. Hoewel, zelfs de leeuwen krijgen ruzie.

Kijk zelf:

Read more...

4 mei 2011: Over gedenken, vrijheid en gevaren die de democratie bedreigen

Vandaag - 4 mei - herdenken en morgen - 5 mei - weer feesten. Als inwoner van Wageningen kan ik daar van meepraten. In principe heb ik er niets tegen, maar je raakt er toch wel op uitgekeken als jaar in jaar uit hetzelfde ritueel wordt herhaald. Rituelen gaan een eigen leven leiden en verliezen gaandeweg hun betekenis. Iemand spreekt plechtig een formule, iedereen zwijgt een paar minuten en gaat daarna weer door met wat hij of zij  aan het doen was. Het geeft een goed gevoel, maar er verandert niets.  Het heeft mij dan ook nooit aangesproken, niet in de kerk, maar ook niet op 4 mei. Begrijp me goed: dat is geen gebrek aan respect voor de mensen die zijn gevallen in 40-45, integendeel. Ik heb groot respect voor het verzet en de bevrijders die ons verlost hebben van juk van het fascisme en de Duitse bezetter. Maar naarmate de jaren verstrijken wordt dat steeds moeilijker: de afstand in de tijd is groter en de mensen worden steeds jonger. Hierdoor neemt het belang voor de huidige tijd – die zo anders is – meer en meer af en daar hoeven we niet rouwig om te zijn.

Wageningen
Een paar jaar geleden hadden de organisatoren van het bevrijdingsfestival in Wageningen een briljant idee: behalve een parade,  feesten en veel  drank werden ook lezingen georganiseerd.  Wageningens professoren zouden lesgeven over zaken die met vrijheid te maken hebben. De details ben ik vergeten, maar wat maakt het uit, eindelijk wat anders dan slenteren door de stad op zoek naar vertier of achter drie rijen mensen kijken naar veteranen die in een stoet voorbij lopen. Ik heb dus alle “colleges” bijgewoond. Een groot succes was het helaas niet. Er waren niet veel mensen en de  hoogleraren konden veelal niet overtuigen als docent “vrijheid”.  Maar twee sprongen er uit: de (toen nog) Staatssecretaris van Buitenlandse Zaken FransTimmermans die een pleidooi hield voor Europa – hij is daar een enthousiast  voorstander van, iets dat ik tegenwoordig node mis - maar ook Timmersmans sprak voor een bijna lege zaal. De andere spreker trok echter wel een groot publiek  en wist zijn gehoor in de uitpuilende zaal een uur lang te boeien: Maarten van Rossum. De officiële reden voor zijn komst was dat hij een echte, geboren Wageningener is, en het bleek dat Professor Van Rossum de enige was van alle leraren die ik die dag heb mogen aanhoren de kwalificatie “hoog” verdiende.

Het gevaar van gisteren zal ons niet meer overvallen
Ik kan me natuurlijk niet meer elk detail van zijn betoog herinneren (ik blogde toen nog niet en heb dus ook geen aantekeningen gemaakt) maar een ding staat me nog goed bij: hij stelde de vraag: wat zou onze vrijheid nu kunnen bedreigen? Het is duidelijk dat het gevaar van gisteren – het fascisme tijdens de Tweede Wereldoorlog – ons niet meer zal overvallen. Je moet wel het verstand van een blind paard hebben om nog te geloven in het Nationaal Socialisme – met excuses aan alle paarden. Ook de volgelingen van Geert Wilders zullen stellig ontkennen dat zij sympathisanten zijn van dit gedachtengoed. Goed de PVV is rechts, heel erg rechts zelfs, maar het is geen fascistische partij en zodra de eerste knokploegen worden geformeerd loopt de partij leeg. De geschiedenis herhaalt zich nooit – maar zij rijmt zegt men wel eens.
Maar dit is geen betoog over Godwins, daar is elders al genoeg over gediscussieerd, ook op dit blog. Daarom nogmaals de vraag: als herdenken enige zin heeft – anders dan respect betuigen voor diegenen die zich hebben verzet tegen het kwaad van hun tijd – dan is dat wij er voor moeten zorgen dat wij alert blijven voor het kwaad van onze tijd.  En dat komt in een andere gedaante en is niet makkelijk te herkennen.

Veiligheid of vrijheid?
Volgens Van Rossum was de bedreiging niet iets dat we nu als slecht zullen herkennen, misschien zullen we zelfs zeggen dat dat kwaad een goede ontwikkeling is. Zo van “eh ja… dat lijkt ons wel wat”.  Maar wat is dat? Welke ontwikkelingen zijn er die er toe zouden kunnen leiden dat wij onze vrijheid opgeven? Van Rossum gaf zelf als voorbeeld de veiligheidsstaat – overal worden nu camera’s geplaatst – en inderdaad: dankzij het grote aantal camera’s  hebben veel mensen een veilig gevoel. Er is iemand die kijkt, en er zal in het bewaakte gebied niet gauw iets gebeuren. Maar worden we hier echt veiliger van? Of geeft het alleen maar een gevoel van veiligheid, en zodra we buiten het bereik van de camera komen – buiten de bewaakte zone - kan de snoodaard zijn slag slaan. Niet alleen dat: zodra er een regering aan de macht komt die het niet zo begrepen heeft op vrijheid van meningsuiting kan de complete veiligheidsinfrastructuur tegen ons gebruikt worden. Overal in ons leven laten we tegenwoordig elektronische sporen na – elke betaling, busreis, medische ingreep, wandeling door de stad – en dankzij Apple - zelfs buiten de stad, van minuut tot minuut is te volgen. 1984 is er niets bij.
Deze hele beveiligings en elektronische besnuffeling is niet meer uit onze samenleving weg te denken en wordt door de meeste mensen en politici niet als bedreiging ervaren: precies waar de Professor voor waarschuwde dus: we krijgen veiligheid, maar leveren daar vrijheid voor in.
Op dit moment is er geen reden om al te bezorgd te zijn.  Ons land word weliswaar door zwakbegaafde politici geleid met een goede neus voor macht – zij danken hun macht aan de “gedoogsteun” van de meest ranzige politicus in het land – een politicus die bovendien laat zien geen respect te hebben voor  grondwettelijke vrijheden, maar het is geen fascistische regime. Nog niet. Waar het mij om gaat is dat het democratisch proces nog functioneert en ik dit soort zinnen kan schrijven zonder bang te hoeven zijn voor repercussies.

Democratie of corporatocratie?
Maar dat zal niet altijd zo blijven – er is al jarenlang een slopend proces dat beetje bij beetje aan  onze democratie knabbelt, en dat is niet de veiligheidsindustrie, op dit moment is het nog geen gevaar, althans zolang het volk soeverein is. Daarmee bedoel ik: zolang het volk nog instaat zijn een regering te kiezen die het wil, zonder inmenging en manipulatie.
Waar zou die inmenging dan vandaan moeten komen? Daarvoor hoeven we niet ver te kijken: geld, het kapitaal dus, om maar eens nostalgische term te gebruiken. Na de crisis van de jaren 30 en de Tweede Wereldoorlog was de macht van geld niet groot. De internationale financiële wereld was dichtgespijkerd door verdragen als Bretton Woods en handelsverdragen tussen landen. Regeringen hadden door de Grote Depressie geleerd dat een ongereguleerde kapitaals- en handelsmarkt uiteindelijk leidt tot oncontroleerbare crises. Als de economie inzakte werd die gestimuleerd en als de economie oververhit raakte werd deze afgeremd. Maar in de loop der jaren nam deze controle af en in de jaren 70 sloeg het klimaat helemaal om: in Engeland kwam Margaret Thatcher en in de VS Ronald Reagan aan de macht en het grote dereguleren kon beginnen. Dankzij een jarenlange ideologische campagne kan het kapitaal inmiddels weer vrijelijk over de grens stromen: inderdaad vrijheid, ziet u wel!  Maar het is de vrijheid van de machtigen, de rijken, om hun geld uit te geven aan wie en wat zij willen en om geen belasting te hoeven betalen. Het is de perversie van vrijheid.
Door het ethos van deze tijd zijn grote internationale bedrijven – conglomeraties is geloof ik het woord – ontstaan die niet meer controleerbaar zijn door een land, laat staan een klein land als Nederland. Veel van deze bedrijven zijn groter dan een menig klein land en kunnen zich vestigen waar zij willen. Deze bedrijven betalen geen belasting en zijn aan niemand – anders dan hun aandeelhouders – verantwoording schuldig. Hun enige doel op de wereld is geld verdienen, en liefst zo veel mogelijk. Nota Bene: het adagio van deze tijd is greed is good en de profetes van deze filosofie Ayn Rand wordt weer gelezen.
Het meest duidelijk is de manipulatie van het democratisch systeem te zien in de VS. Zelfs na de grote crisis van 2008 zijn er nog steeds geen maatregelen genomen om Wall Street aan te pakken, is er niet een bank directeur ontslagen, laat staan juridisch vervolgt. De Corporate Executive Officers schuiven elkaar weer vette bonussen toe terwijl het gewone volk, moet bezuinigen en geplaagd wordt door werkloosheid. Door hun geld hebben zij macht en zijn ze instaat om de media te manipuleren – in de VS zijn 6 grote concerns baas van vrijwel alle publieke kanalen. Aan de positie van de laatste publieke nieuwsbronnen, NPR en PBS (radio en tv) wordt inmiddels ook al gewerkt: onder het voorwendsel dat deze te links zouden zijn wordt hun legitimiteit verdacht gemaakt.
Deze corporatocratie maakt ook slachtoffers. Ik eindig met een podcast van Johann Hari, journalist van de Independent, die het verhaal vertelt van Goldman Sachs en de hoge voedselprijzen in 2007 die het gevolg was van marktmanipulatie (via futures handel):

P.S. als er weer eens lezingen op het festival worden georganiseerd zal ik aantekeningen maken.

Eerder gepubliceerd op GC

Read more...

Hoop in bange dagen

Tot mijn verrassing had ik afgelopen week succes (*) op Twitter. Het ging om de volgende tweet:

Mijn hoop dat het nog goed komt in de US geef ik niet op. Kijk maar eens hier. Deden we dat maar' vaker in Nederland

Ik linkte naar deze video:



Hoop is denk ik het kernwoord in deze tweet waar mijn volgers op Twitter op reageerden, want het is moeilijk nog te hopen dat het ooit nog goed zal komen met de politiek in Amerika. Het is iedereen die de politiek in Amerika ook maar een beetje volgt, duidelijk dat de democratie daar niet goed functioneert. Mij wordt wel eens gevraagd waarom ik nou juist de politiek in de US volg, want zelf komt er niet aan toe: je wordt er zo depressief van.
In 2008 hoopte weldenkend Nederland dat Barack Obama een andere koers zou gaan varen dan zijn voorganger, George Mission Accomplished Bush (**). Maar het mocht niet zo zijn. Het blijkt dat hij vooral een echte centrist is die probeert compromissen te sluiten met een tegenstander die kost wat kost uit is op het mislukken van zijn presidentschap en “radicaal" links die wat wil doen aan de hoge werkloosheid en een einde wil maken aan de oorlogen en de afbraak van de rechtsstaat.
Chris Hedges, de columnist van Truthdig heeft de moed helemaal opgegeven:

When did our democracy die? When did it irrevocably transform itself into a lifeless farce and absurd political theater? When did the press, labor, universities and the Democratic Party—which once made piecemeal and incremental reform possible—wither and atrophy? When did reform through electoral politics become a form of magical thinking? When did the dead hand of the corporate state become unassailable?

Hij verwacht dat het alleen maar erger zal worden en ziet nog maar een oplossing: links moet zich terug trekken in de bergen om daar in “monastic communities” te gaan leven. Dit is een echt Amerikaanse oplossing, die alleen maar mogelijk is omdat het een groot land is. Het is overigens ook de oplossing van veel rechts radicale groepen die vrezen dat Obama de macht zal grijpen en iedereen die zich verzet in FEMA-concentratiekampen zal opsluiten.
Aan het advies om ons terug te trekken in de bergen hebben we in Nederland weinig (dijken?). Wij kunnen alleen maar toekijken en hopen dat dat het tij eens keert. Dus blijft de vraag voor ons: hoe gaat het verder?

How's That Hopey, Changey Stuff?
Hope en Change zou Barack Obama brengen, maar als we naar de resultaten kijken dan heeft hij zwaar teleur gesteld. Natuurlijk in vergelijking met zijn voorganger is Obama een ster. Hij is geen oorlog begonnen op basis van leugens en om een oude rekening te vereffenen. Hij heeft niet de complete sociale en fysieke infrastructuur van een heel land vernietigd. Hij heeft niet de grootste economische crisis sinds de Grote Depressie veroorzaakt maar werd wel geconfronteerd met de gevolgen ervan: hoge werkloosheid, een fors begrotingstekort en een krimpende economie. En ondanks alle weerstand en handicaps heeft hij voor het eerst sinds 60 jaar gezondheidszorg kunnen hervormen: Obama Care. Hoewel progressieven lang niet tevreden zijn met het resultaat – de medische (verzekerings-) industrie blijft oppermachtig – wordt binnen enkele jaren een eind gemaakt aan de schandalige situatie dat werklozen en zieken onverzekerd zijn en vaak moeten wachten met noodzakelijke medische ingrepen tot zij de leeftijd bereikt hebben waarop ze in aanmerking komen voor Medicare. Zelfs zwangere vrouwen kunnen zich niet verzekeren: zwangerschap is namelijk een precondition – een medische voorgeschiedenis. Sorry mevrouw, wij kunnen U niet verzekeren: U lijdt namelijk aan een ernstige ziekte want u bent in verwachting. Nederlanders kunnen zich moeilijk inleven in de existentiële nood waarin veel Amerikanen raken door het in gebreke blijven van de politiek, en daar heeft Obama - tegen de massale weerstand van Rechts in – wat aan gedaan, al is de wet pas in 2014 volledig van kracht. De kreet Obama care was eerst denigrerend bedoeld, maar er gaan steeds meer stemmen op bij voorstanders om de naam als geuze naam te blijven gebruiken. De officiele naam van de wet is: Patient Protection and Affordable Care Act (PPACA).
Maar dat is het ook wel zo een beetje. Behalve wat stabilisering van de situatie heeft Obama niet de hoop en verandering kunnen brengen die hij beloofd had. De crisis is weliswaar tot staan gebracht, maar dat is ook alles. Er is nauwelijks wat gedaan om de 10% werklozen weer aan het werk te helpen door de economie te stimuleren. Toen de Democraten direct na de crisis in 2009 het momentum hadden en toen ze nog voldoende stemmen in het Congress hadden aarzelde Obama en liet hij zich door zijn economen overtuigen dat de 800 miljard dollar voldoende was. Dat klinkt veel, maar dat is het niet: de Amerikaanse economie is groot en het gat dat is geslagen door de kredietcrisis is ook groot: de schattingen van het aantal dollars dat is verdampt lopen uiteen van 6 van 8 biljoen.
Ook biedt Obama nauwelijks weerwoord tegen de steeds luider wordende roep (vooral van de Republikeinen natuurlijk) om nu, en wel onmiddellijk te bezuinigen en natuurlijk niet op Defensie. Ook kiest hij niet voor de optie om de belasting te verhogen. Eind vorig jaar was het dieptepunt: op het allerlaatst - toen ze nog een meerderheid hadden- sloot Obama een compromis met de Republikeinen om de belastingverlaging in de hoogste belasting schaal (35 %) tien jaar geleden ingevoerd door George W. Bush cuts met 2 jaar te verlengen. Als gevolg van deze maatregel loopt het begrotingstekort de komende jaren met enkele honderden miljarden dollars meer op. En als het nou hielp voor de economie, maar dat doet het niet of nauwelijks.
Niet alleen op gebied van economie valt Obama zwaar tegen, ook op andere onderwerpen zoals de beveiligings- en de rechtsstaat schiet hij schromelijk tekort.

De wal en het schip
Ik heb de hoop dat een einde komt aan de aftakeling van de laatste grootmacht nog niet helemaal opgegeven en ik baseer dat op de simpele observatie dat democratie in Amerika niet oppervlakkig is. Dat is wat ik in de hierboven geciteerde tweet wilde laten zien. De politicus die in de weken daarvoor nog heeft gestemd voor maatregelen die vooral gewone mensen zullen gaan raken – privatisering van de publieke ziektekostenkosten verzekering voor ouderen (Medicare) en afbraak van de Amerikaanse versie van de AOW (Social Security) en andere bezuinigen – moet daarvoor verantwoording afleggen voor zijn kiezers. En hij brengt het er niet goed af.
De Republikeinen zijn zo geradicaliseerd dat ze in hun eigen propaganda zijn gaan geloven. Als trouwe adepten van Ayn Rand geloven ze echt dat individuele hebzucht goed is en dat alle publieke voorzieningen slecht zijn. Enige weken geleden publiceerde de intellectuele voorman in het Congress, Paul Ryan (en ja, ook hij is fan) een voorstel voor het economisch beleid van de komende jaren: de Roadmap for America’s Future. In het plan van de Republikeinen wordt voorgesteld om de Social Security (AOW) deels te privatiseren (door invoering van personal funds), Medicare wordt afgeschaft: ouderen krijgen bonnen (vouchers) om zich in te schrijven bij verzekeringsbedrijven. Geheel in lijn met filosofie dat dat de staat slecht is wil men verder gaan met belasting verlagen – uiteraard door vooral de belastingtarieven van de hogere inkomensgroepen te verlagen.
Maar zij hebben zich met dit voorstel wel op een vreemde manier in de vingers gesneden: nog geen 2 jaar geleden waren de Republikeinen outraged toen Obama Care werd voorgesteld. Ook toen was er veel protest in de achterafzaaltjes van de Amerikaanse Democratie (ook wel Townhalls genoemd) maar dat protest was grotendeels georganiseerd en gescript met geld uit het bedrijfsleven en gebaseerd op de propaganda die 24 uur, 7 dagen per week door Fox News wordt verspreid: over oma’s leven zal door een Death Panels worden beslist. Maar men was ook boos omdat – let op - Obama-care het einde betekende zou betekenen van Medicare. Nu zijn de mensen weer boos, maar het is geen georganiseerde boosheid zoals 2 jaar geleden. Kijk naar deze townhall (via FireDogLake):

Presidentsverkiezingen 2012
Hoe het verder zal gaan is nog verre van duidelijk. De Republikeinen zijn nu zo ver geradicaliseerd dat ze zichzelf overschreeuwen zoals blijkt uit de voorstellen in de Roadmap en ze geven de Democraten hiermee de mogelijkheid om effectief campagne te voeren over zaken die veel Amerikanen direct raken.
Maar de tactiek van hinderen en dwarszitten van de Republikeinen werkt ook goed, omdat Obama hier tegen geen goed verweer heeft. Hij probeert de Republieken op hun eigen terrein te verslaan: namelijk door mee te zingen in het koor van schuldbangmakerij. Je zou denken een politicus moet net als een generaal voorkomen dat hij op het terrein van de tegenstander vecht, met wapens die uitgekozen zijn door zijn tegenstander. Maar dat is wat Obama op dit moment doet. Dit ondanks het feit dat economen (Paul Krugman en Dean Baker) al vanaf het begin hebben gewaarschuwd dat bezuinigen zinloos en contraproductief is. Dus niet alleen is het slechte strategie, het is ook contraproductief omdat het economische groei in de weg staat – groei die nodig is voor banen. Een zaak die veel Amerikanen ook aan het hart gaat. Het enige dat Obama echt kan helpen om de verkiezingen in 2012 te winnen is Morning in Amerika. Maar dat ziet er vooralsnog niet hoopvol uit, de huidige bestuurders (niet alleen in de VS) hebben merkwaardige prioriteiten.

(*) Dat is relatief natuurlijk: de teller staat nu op 10 clicks – dat is veel voor een gewone koekebakker zoals ik. En nu ik het er toch over heb: u kunt mij ook volgen op Twitter @koekebakker - veel tweets over Amerikaanse politiek.
(**) Zijn mission accomplished speech hield hij op 1 mei 2003, op een dag na, dus 8 jaar geleden. Het leger zit nog steeds in Irak, al wordt er nu niet meer gevochten.

Eerder gepubliceerd op GC

Read more...

Quote van de Dag: het idealisme van Van der Stoel

Als geen ander begreep Van der Stoel dat idealisme geen zaak van grote woorden op persconferenties en cameramomentjes was, maar een stug proces dat zich grotendeels achter de schermen afspeelde. Ook had hij geen last van morele smetvrees: hij ging gerust met mensen aan tafel zitten die hij diep in zijn hart verafschuwde. „Ik ga ervan uit dat alle mensen zowel goede als slechte eigenschappen hebben. Aan die gedachte klamp ik me dan maar vast, al kost het me soms wel moeite.”

Dat is zijn erfenis: het besef dat idealen zich moet bewijzen in een onvolkomen wereld. Het besef dat realiteitszin iets anders is dan cynisme.

Bas Heijne over de afgelopen week overleden Max van der Stoel.

Eerder gepubliceerd op GC

Read more...

Quote van de Dag: De behoefte aan gezag en richting

De behoefte aan gezag en richting is een van de meest onderschatte problemen van deze tijd

Christien Brinkgreve, hoogleraar sociale wetenschappen, Universiteit Utrecht.

De Groene Amsterdammer heeft 200 wetenschappers uit mens- en maatschappijwetenschappen gevraagd wat volgens hun - deskundig - oordeel de grootste problemen zijn van deze tijd. 75 Wetenschappers hebben gereageerd. Hieruit heeft een panel de 10 grootste problemen gedestilleerd. Probleem nummer 1 is het gemis aan richting en houvast. Veel mensen hebben behoefte aan autoriteit en gezag, een leider met "overzicht en overwicht" maar ook aan hoop en richting.

De 9 andere problemen zijn:

2: De minachting voor feiten
3: De opkomst van Azië
4: De overheid als probleem
5: De uitputting van de aarde
6: Het gebrek aan mentale veerkracht
7: De kloof tussen de elite en het volk
8: De gevolgen van een wereld zonder grenzen
9: De afstand tussen jong en oud
10: Doorgeschoten marktdenken

Het meest overschatte probleem is volgens de deskundigen overigens de immigratieintegratie.

Wat denkt U dat het grootste probleem is van Nederland?

Eerder gepubliceerd op GC

Read more...

Three Myths of Israel’s Insecurity

Three Myths of Israel’s Insecurity

Waarom heeft de rechtse Israel lobby in de US toch zo veel succes?

Read more...

Quote van de Dag: het grootste slachtoffer

Bibliotheken zijn het grootste slachtoffer van de bezuinigingswoede in Nederlandse gemeenten. Bijna 70 procent van alle gemeenten bezuinigt op kunst en cultuur. En de bibliotheek „staat op nummer één”, aldus een recent onderzoek in opdracht van staatssecretaris Zijlstra. (Cultuur, VVD).

NRC (9 april, geen link, alleen op dode bomen en i-pads) over de bezuinigingen op de bibliotheken, juist nu het bezoekersaantal weer toeneemt. Ook in andere kranten werd hierover al eerder bericht.

Niet alleen wordt de rekening voor het redden van de banken gestuurd naar de zwaksten in de samenleving, maar ook bibliotheken betalen het gelag. Blijkbaar is het zo belangrijk dat de schulden snel worden afbetaald dat wij zelfs onze toekomst er voor over hebben. Bibliotheken spelen misschien een bescheiden rol in de kenniseconomie, maar blijkbaar is de financiële situatie zo urgent dat we ons zelfs dat niet meer kunnen permitteren. "Het vet moet weggesneden worden", zoals Joep Schrijvers het vorig jaar al formuleerde. En ik kan hem alleen maar gelijk geven: om echt goed te kunnen concurreren met India en China, zijn deze bezuinigingen nog maar het begin.

Eerder gepubliceerd op GC

Read more...

Quote van de Dag: de democratie werkt niet meer

“The political process no longer works. [...] The economy is controlled by a handful of economic elites. The necessities of most Americans are no longer being met. The only way to change this is to shift the power to a culture of resistance. This will be the first in a series of events we will organize to help give people control of their economic and political life.”

Kevin Zeese, director of Prosperity Agenda, zoals geciteerd door Chris Hedges.

Veel, vooral grote bedrijven, maken weer winst en keren leuke bonussen uit terwijl de economie nog steeds in het slop zit. De winst wordt doorgesluisd naar belastingparadijzen zoals de Bermuda's en Nederland. Ondertussen worden de kosten die zijn gemaakt voor het redden van die zelfde bedrijven bij de burger in rekening gebracht via bezuinigingen op allerlei basisvoorzieningen en publieke taken. Wanneer komen wij hier, in Europa, in verzet?

Eerder gepubliceerd op GC

Read more...

De droom van goedkope kernenergie

Om te begrijpen waarom dingen zijn zoals ze zijn kun je het beste naar de geschiedenis ervan kijken. En zo is het ook met kernenergie. De droom van goedkope kernenergie is een erfenis van wetenschappers die tijdens WOII het dodelijkste wapen ooit hadden gemaakt. Gedreven door schuldgevoel besloten zij om hun kennis op een positieve manier in te zetten voor de wereldvrede: met de nieuwe kernenergie kon een bijna onbeperkte hoeveelheid energie worden opgewekt met zeer weinig “brandstof”: grammen Uranium leverden even veel energie als tonnen steenkool. Het optimisme van die tijd over de mogelijkheden van de wetenschap en het vertrouwen dat mensen hadden in wetenschappers kunnen we ons nu niet meer voorstellen. Het was echt een Brave New World. Kijk bijvoorbeeld naar dit promotie filmpje van General Electric voor kernenergie:



( Prachtige jaren 50-stijl animatie overigens, voor de liefhebber is hier deel 2)

De droom
In de wederopbouwtijd na WO-II hoopten veel mensen dat wetenschap alle sociale problemen zou kunnen oplossen. Er waren zelfs genootschappen zoals Technocracy Inc die de politiek wilden afschaffen en vervangen door wetenschap – beter dan door politici kon de maatschappij ingericht worden door wetenschappers met rationele planning en beleid. Een roep overigens die we ook nu nog wel horen: het optimisme is weliswaar verdwenen, maar de naïviteit allerminst.
Wat betreft kernenergie is de uitkomst bekend : de politiek en commercie gingen er mee aan de haal. Politici beloofden een gouden toekomst met goedkope energie. Grote bedrijven als Westinghouse Electric Company en General Electric zagen er een kans in om geld te verdienen. Maar toen bleek dat het ontwerp van de centrales inherent onveilig was waren de ondernemers niet bereid om hun ontwerp aan te passen en waren de politici niet instaat om hen hiertoe te dwingen. De Licht Water Reactor is oorspronkelijk ontworpen als motor voor atoomonderzeeërs. Men heeft het aangepast voor toepassing in kerncentrales door het op te schalen – van 6 (*) mega watt tot 1000 mega watt. Het beveiligingssysteem dat is ontworpen voor kleinschalig toepassing (in een onderzeeër of vliegdekschip) is echter niet berekend voor het opgeschaalde model. Bij ongelukken kunnen daardoor grote hoeveelheden radioactief materiaal ontsnappen. Deze feiten waren al in de jaren 70 bekend: een citaat uit onderzoeksrapport uit die tijd:

We have found in our present study nothing inherent in reactors, or in safeguard systems as they have now been developed which guarantees either that major reactor accidents will not occur or that protective safeguard systems will not fail. Should such accidents occur very large damages could result.
(The risks of nuclear power reactors, via: A for Atom, 1992)

Alle waarschuwingen werden genegeerd en er zijn vele tientallen reactoren gebouwd met het onveilige ontwerp, waaronder ook de reactoren van Fukushima en Borssele.

Op dit punt zou ik willen adviseren de fascinerende BBC-documentaire van Adam Curtis, gemaakt in 1992, over de geschiedenis van kernenergie: A for Atom te bekijken. De documentaire is te zien op het weblog van Curtis: The medium and the message (55 minuten)

Station black-out
Wat er gebeurt als een reactor niet meer controleerbaar is hebben we nu drie keer meegemaakt: Three Mile Island, Tsjernobyl en nu weer in Fukushima. In alle drie de gevallen is door verschillende oorzaken de koeling èn het noodkoelsysteem uitgevallen. De kans dat dit gebeurt is erg klein – zo wordt ons door voorstanders van kernenergie voorgehouden – maar het is dus nu al drie keer gebeurd en de gevolgen van een dergelijk ongeluk zijn enorm: een groot gebied rond de centrale wordt radioactief besmet en zijn vele tientallen jaren onbewoonbaar. Wat dit zou betekenen voor Nederland is bijna ondenkbaar in ons kleine land.
Dat de kans dat dit gebeurt niet verwaarloosbaar klein is blijkt uit de recente radiodocumentaire van ARGOS over de "kernlobby" in Nederland. In het programma wordt Herman Damveld geïnterviewd die een overzicht heeft gemaakt van alle incidenten in Borssele. Op deze lijst komen zeven incidenten voor die te maken hebben met de noodstroomvoorzinging. Hiermee heeft zich bijvoorbeeld eind februari 1986 een ernstig incident voorgedaan:

Herman Damveld: Het komt ook voor dat zonder tsunami, zonder aardbeving ook allerlei veiligheidsvoorzieningen uitvallen zoals b.v. in 1986 dat toen ook de pompen die zorgen voor koeling het niet deden en ook de noodstroom dieselaggregaten, zeg maar de laatste hulpmiddel, dat die toen ook uitviel. En toen was men in staat om snel een schakeling te leggen met de kolencentrale die vlak naast de kerncentrale staat en daardoor werd de centrale van stroom voorzien
Max van Weezel: En dat is belangrijk?
HD: Een van de ergste dingen uit risico analyses van kerncentrales is juist - de stroom valt uit en de noodstroomvoorziening doet het niet – dat heet dan in het Engels station black-out - dat behoort tot de ernstige mogelijk storingen van kerncentrales. En daar was de kerncentrale in Borsele toen al aardig naar op weg.

Ook wordt in ARGOS oud Hoogleraar Cees Andriesse geïnterviewd. Andriesse heeft in het verleden bij de KEMA gewerkt en heeft nog mee gedaan aan de Brede Maatschappelijke Discussie, als voorstander van kernenergie, nota bene. Uit zijn verhaal komt het zelfde naar boven als uit de de documentaire A for Atomvan Adam Curtis hierboven: ook in Nederland is er een krachtige lobby voor kernenergie – niet om dat men zich zorgen maakt over klimaatverandering of het op raken van de olie, maar omdat men graag reactoren wil verkopen van een bepaald merk: de bekende – en inherent onveilige – Licht Water Reactor van General Electric.
Cees Andriesse is tot inzicht gekomen dat het pad van de Licht Water Reactoren verlaten moest worden. In ARGOS:

Max van Weezel: er is een alternatief: de Hoge Temperatuur Reactor, die hoeft niet beveiligd te worden met noodkoelsystemen omdat ie in tegenstelling tot wat de naam suggereert niet zo heet kan worden. Maar er een probleem: de HTR reactor is een stuk duurder.
Cees Andriesse: het er mee te maken maar het had met meer te maken, want ik zag dus ook de … mij ging het uiteindelijk om de brede maatschappelijke context. Ik vond kernenergie niet interessant om ik die proeven wilde doen – de proeven moeten een breder doel dienen.
MvW: het was goed voor de maatschappij?
CA: ja of was het wel zo. Daar kwamen vragen over. Toen liep ik daar tegenaan. Voordat ik in problemen – of in discussie kwam met de directeuren – van moet dat nou wel. Waarom hebben jullie bijvoorbeeld nooit krachtig de ontwikkeling van de HTR, dus die lage vermogensdichtheid reactoren – gesteund? Waarom moet het maar steeds ver met die water reactoren, met General Electric voorop die zegt we kunnen ze echt wel veiliger maken. Dat is allemaal maar PR. Daar kon iedereen door heen prikken”.

(Beluister de hele aflevering van ARGOS hier.) Andriesse is kort daarna bij de KEMA vetrokken. Meedenken is prima maar niet te kritisch alstublieft, want er staan grote economische belangen op het spel.

Uit de droom
Hoe nu verder met kernenergie? Wij kunnen in Nederland over nut en noodzaak van kernenergie discussiëren wat we willen, breed en maatschappelijk, maar zelden is de discussie goed geïnformeerd. Het debat wordt grotendeels gevoerd door tegenstanders die alles wat met straling en nucleaire techniek te maken heeft afwijzen en voorstanders die wel goed geïnformeerd zijn maar een eigen agenda hebben en daarom onbetrouwbaar zijn. De tegenstanders kunnen mij er niet van overtuigen dat er binnen korte tijd voldoende alternatieven zijn voor fossiele brandstoffen. De opkomst van nieuwe economische grootmachten als China en India, met een grote bevolking die haar rechtmatige aandeel van de welvaart zal opeisen, heeft tot gevolg dat de energie behoefte de komende decennia nog verder zal stijgen. Daar kan - op korte termijn althans – niet voldoende in voorzien worden door duurzame energiebronnen. Bovendien zal door de toename van het energieverbruik het CO2 gehalte van de atmosfeer nog sneller gaan stijgen. Dit heeft tot gevolg dat we het moment waarop de klimaatsverandering onafwendbaar is nog sneller zullen bereiken. Daarom moeten we alle zeilen bijzetten om dit te voorkomen: door meer onderzoek naar duurzame energiebronnen en door zuiniger om te gaan met de geproduceerde energie. Maar waarschijnlijk zijn we nu al te laat zijn met het ontwikkelen van duurzame energiebronnen en zullen we, in ieder geval tijdelijk, van kernenergie gebruik moeten maken. Dit is mogelijk met nieuwe veilige reactortypes zoals de Hoge Temperatuur Reactor, die inherent veilig zijn maar dat zal zeker geen goedkope oplossing zijn. Dit had anders kunnen zijn als wij de discussie niet hadden laten kapen door tegenstanders die alle vormen van kernenergie afwijzen om emotionele redenen en voorstanders die eigenbelang laten prevaleren. Voor een eerlijke discussie is het nodig dat we ons goed informeren, de tijd om te dromen is nu echt voorbij.

(*) Ik heb nergens het exacte vermogen van dit type reactor kunnen vinden.

Eerder gepubliceerd op GC

Read more...