Het gekrijs van meeuwen

Waarom de PVV-leider psychologisch zo'n succes heeft.
Willem van der Does
16 mei 2009,
Volkskrant

van der Does analyseert de (verkeerde) reactie op het gedrag van Wilders. Eigenlijk reageren ze een beetje zoals de Democraten onder 40 jaar Republikeins (schrik-)bewind. Bang om soft gevonden te worden huilen ze mee met de wolven. Ze zien echter niet dat de kiezer hierdoor alleen maar nog meer de indruk krijgt dat links (waarvan helemaal geen ruige praat verwacht wordt) juist hierdoor soft gevonden wordt. Dit is een gevecht dat extreem rechts daarom altijd wint: als zij stoere taal uitslaan is dat geheel in de lijn - "in karakter" - van hun ideologie. Als links dat doet kan zij nooit zo ver gaan als rechts en komt alleen al daardoor ongeloofwaardig over. Bovendien: het wordt van hun ook niet verwacht.

Als links dan ook nog eens stoten onder de gordel incasseert zonder tegenspel te bieden - volgens van der Does moet men koel blijven en van repliek dienen die ter zake is - laten ze zich neer zetten als doetjes. Alleen maar laatdunkend de schouders ophalen maakt het nog erger: arrogante doetjes. Wie wil daar nou op stemmen?

Meehuilen met de wolven of, zoals in dit geval, krijsen met de meeuwen? Dat is dus Nee, Nee en nog eens Nee: laat het populisme maar over aan rechts.